Clafoutis met pruimen

Zin in clafoutis. Dat had ik, heel veel zin in dit Franse gebak dat doorgaans als dessert wordt gegeten, naar gebakken custard smaakt en gesierd wordt door kersen met pit. Aangezien kersen niet in het seizoen zijn leek het me wel zo aardig om wat pruimen in het gebak te gooien. Ho, ho, denkt de clafoutispurist nu: dat mag niet! Een claufoutis mag alleen “clafoutis” heten wanneer er kersen in verwerkt zijn. Zo niet, dan heet je baksel een flaugnarde. Nou, dat mag best zo zijn, maar dat zal mij een een worst wezen. Een clafoutis met pruimen dus.

Alleen al het plan om een clafoutis met pruimen te maken bleek al slecht te zijn voor mijn karma, want het bakproces liep niet echt smooth. In de winkel vergat ik verse eieren te kopen en het aantal ingeslagen pruimen bleek te weinig. Twee rondjes winkel dus. Soit, kan gebeuren. Maar de clafoutispuristen die lucht hadden gekregen van mijn plannen om van de traditionele ingrediënten af te wijken wensten me meer ongeluk toe- ik weet het zeker. Het bereiden van de clafoutis werd een crime: de boter brandde aan, mijn weegschaal weigerde mee te werken door permanent zijn wijzers stug op 580 gram te laten staan, mijn beslagkom bleek te klein en ik kreeg de pitten niet uit die verdomde pruimen verwijderd. Ik heb een half uur in die dingen staan peuteren. Ik hoorde de boze clafoutis-mag-alleen-met-de-beste-kersen-geesten hard lachen. Rotzakken.

Maar wie het laatst lacht lacht het best. Door deze baktoestand- een ramp van wereldformaat natuurlijk-  heb ik wel de valkuilen van het maken van de clafoutis ontdekt en daarom een simpele, maar handige tip. Het beslag dat je over de pruimen (of ander fruit) schenkt is nogal dun. Toen ik de ovenklare clafoutis met bibberige handjes oppakte ontstond er een waar beslagballet: er werd gespetterd en gemorst toen ik met beleid (maar dat mocht niet baten) de ovenschaal richting de oven transporteerde. Het beslag gutste over mijn nieuwe Le Creusetschaal. Och en wee, het was een bende. Een drama. De clafoutis had dan wel in een iets grotere taartvorm gemogen, maar bij deze raad ik je ook aan om je taartvorm of ovenschaal met pruimen EERST in de oven te zetten (of eigenlijk te laten staan) en dan pas het beslag erover heen te schenken. Dat scheelt heel wat gevloek en aangekoekte bende.

Wat je verder moet doen om de clafoutis met pruimen te maken lees je hieronder. Als je je hoofd er een beetje bijhoudt is het een doodsimpel recept. En om de clafoutispuristen/geesten niet tegen je in het harnas te jagen noem je het gewoon een flaugnarde: iedereen blij.

Ingrediënten:

150 gram bloem

150 gram gesmolten en afgekoelde boter

120 gram kristalsuiker

4 eieren

300 milliliter melk

Merg van 1 vanillestokje

450 gram pruimen, gehalveerd en ontpit

2 eetlepels fijne kristalsuiker

Extra boter om de taartvorm in te vetten

Taartvorm met een diameter van 22 cm en ongeveer 4 cm diep

To do:

Verwarm de oven voor op 200 graden. Beboter de taartvorm royaal en zet in de koelkast.

Klop de eieren los in een GROTE beslagkom.  Voeg beetje bij beetje de bloem toe. Daarna voeg je langzaam de gesmolten boter toe terwijl je blijft kloppen. Doe daarna hetzelfde met de melk en voeg als laatste de suiker en het vanillemerg toe.

Haal de taartvorm uit de koelkast en vet nog een keer in met boter. Verdeel er de gehalveerde en ontpitte pruimen over, bestrooi met een eetlepel suiker en plaats op een bakplaat in de oven. Bak vijf minuten.

Roer het beslag nog eens goed door. Schuif de bakplaat met de taartvorm deels uit de oven en schenk het beslag erover. Schuif de taartvorm weer voorzichtig terug in de oven. Bak de clafoutis 10 minuten op 200 graden. Daarna breng je de temperatuur terug naar 180 graden en bak je het gebak nog eens 15-20 minuten. Om te kijken of de clafoutis gaar is steek je een mes in het midden van het gebak. Wanneer het mes schoon eruit komt is de clafoutis gaar. Het is wel de bedoeling dat het gebak nog zacht is en een goudbruine kleur heeft. Laat iets afkoelen, maar serveer wel warm, bestrooid met wat fijne kristalsuiker.