ravioli met ricotta en citroen

Sesu is back: verse ravioli met ricotta en citroen

Poehpoeh, ik ben er weer hoor! En ik dacht dat een recept voor verse ravioli met ricotta en citroen wel een goed recept zou zijn om mijn afwezigheid van de afgelopen tijd te kunnen compenseren. Niet dat ik de laatste maanden écht ben weggeweest, maar helaas lukte het me door omstandigheden niet om naast mijn gewone werk mijn blog fatsoenlijk bij te houden. Dat die omstandigheden kaas cravings en zwanger zijn omvatten is geloof ik inmiddels wel duidelijk, maar anders weet je het bij dezen!

39 weken onderweg

Een beknopte update wat dat betreft: de teller staat nu op 39 weken, de kleine dame is een beweeglijke circusartieste en mijn buik is zo groot als een hunebed. Afgezien van het feit dat zo’n hunebed enige rug- en slaapklachten veroorzaakt mag ik verder niet klagen: ik voel me fit en ben tijdens mijn verlof als een malle aan het koken en fotograferen om Sesu Chops weer volop te laten draaien.

Verlof = verse ravioli met ricotta en citroen maken

Maar goed, ik wil geen mama-blog van Sesu Chops maken, dus laten we ons even richten op die verdraaid lekkere ravioli met ricotta en citroen. Eigenlijk wil ik dit recept al sinds de start van mijn blog met je delen, want dit is het eerste raviolirecept dat ik ooit probeerde nadat ik Jamie Oliver in één van zijn tv-programma’s dergelijke gevulde deegpakketjes zag maken. Hij beweerde dat het ontzettend makkelijk was om zelf verse ravioli te maken en ik geloofde hem en zijn enthousiaste (toen nog) jongensstem, onschuldige geslis en pretogen. En het is waar. Zelf pasta maken is peanuts en ravioli vullen en vouwen eveneens. Ricotta is bovendien de meest perfecte en simpele basis als vulling: je kunt er eindeloos mee variëren en diverse kruiden en groenten aan toevoegen.

ravioli met ricotta en citroen
Voor mij het ultieme eetfeest: ravioli met ricotta en citroen

Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het op tafel toveren van deze ravioli met ricotta en citroen dan wel geen moeilijke klus is, maar tijdrovend is het wel. Mij zal je dit recept dan ook niet na een lange werkdag zien maken: dit is typisch een gerecht dat je op je dooie gemak bij elkaar wilt koken. Als je zwangerschapsverlof hebt bijvoorbeeld.

Ingrediënten voor 4 personen, ongeveer 20 stuks

Voor de pasta:

400 gram pastabloem type 00

4 eieren

olijfolie

3 takjes salie

3 takjes oregano

Voor de vulling:

250 gram ricotta

2 eetlepels geraspte Pecorino kaas

2 eetlepels Parmezaanse kaas

Blaadjes van 3 takjes oregano

rasp van de schil van 1 citroen

zout en peper

Extra nodig: pastamachine of een deegroller en goede deeg-uitrol-vaardigheden

To do:

Maak het pastadeeg door de bloem en de eieren (met de hand of keukenmachine) kort te mengen totdat je grote broodkruimels hebt. Kneed dan goed door totdat de kruimels veranderen in een elastisch stuk deeg. Maak er een platte plak van, wikkel in plasticfolie en laat een half uur in de koelkast rusten.

Maak de vulling door alle ingrediënten voor de vulling door elkaar te mengen. Proef goed en voeg naar smaak extra zout, peper, kaas of citroenrasp toe (geen citroensap omdat de vulling dan mogelijk te waterig wordt).

Haal het pastadeeg uit de koelkast en rol uit met de pastamachine (of met de deegroller) tot lange, dunne vellen van ongeveer een millimeter dik.

Snijd de vellen in kleinere vellen van ongeveer 10 bij 14 cm. Leg op de bovenste helft van de vellen pasta een flinke theelepel vulling. Maak daarna de randen van de pastavellen een beetje nat met wat water. Vouw de onderkant van de vellen over de bovenkant met de vulling heen en zorg ervoor dat je alle lucht wegdrukt. Snijd het overtollige deeg weg. Kook de ravioli in een grote pan met kokend zout water in zo’n 3-4 minuten gaar.

Zet ondertussen een grote koekenpan op het vuur en verwarm daarin 5 eetlepels olijfolie. Wanneer op temperatuur voeg je de takjes salie en orgeno toe. Bak in twee minute knapperig en laat uitlekken op keukenpapier. Gooi de geurige olijfolie niet weg, maar laat in de koekenpan zitten.

Wanneer de ravioli gaar zijn schep je de pasta in de pan met de olijfolie waarin je zojuist de kruiden hebt gebakken. Schud de ravioli goed door de olie en voeg eventueel wat kookvocht toe zodat de pasta niet uitdroogt.

Verdeel de ravioli over de borden. Verdeel dan de knapperige salie- en oreganoblaadjes over de ravioli en rasp er wat extra Parmezaanze kaas over. Met deze verfijnde ravioli met ricotta en citroen tover je echt de lente, of zelfs zomer, op je bord. Ik zeg het je!

Nog meer zin in ravioli? Bekijk dit recept ook eens!

ravioli met ricotta en citroen
Ravioli met ricotta en citroen. De zon op je bord. Dit wil je maken- en eten!

 

 

deq

 

 

Pasta di Janny een review

De nieuwe pastabijbel: Pasta di Janny

Toen uitgeverij Good Cook me op de hoogte bracht van een vers geperst pastakookboek, Pasta di Janny genaamd, sprong ik een gat in de lucht. Want hoewel ik mezelf een verse pastafanaat pur sang noem, weet ik er eigenlijk maar bar weinig vanaf. Foei. Antwoorden op vragen als ‘welke pastavormen bestaan er eigenlijk allemaal?’, ‘welk deeg werkt het beste voor welke pasta?’ en ‘wat is nou hét geheim van zo’n simpele verse tomatensaus?’ kon ik namelijk nooit beantwoorden. Het plan om wat meer gedegen pastakennis op te doen lag er dan ook al een tijdje, maar er kwam niet veel van terecht, evenals het voornemen om mijn mooie pastamachine intensiever te gebruiken. Dat arme schap wachtte al maanden in een keukenkastje om op een dag weer eens vers deeg te mogen walsen.

Review Pasta di Janny

Met de druk van Pasta di Janny was ik dus heel blij, maar ik had geen idee wat ik ervan kon verwachten. Ik mag dan weinig van pasta afweten, maar van auteur Janny van der Heijden wist ik zo waar nog minder. Ergens stond me nog  bij dat ze vroeger hoofdredactrice van Tip Culinair was, verder niets. Janny is echter als jurylid voor Heel Holland Bakt een ware BN-er geworden, maar aangezien ik meer een kokkie dan een bakker ben had ik dit programma nog nooit gezien. Weer foei- want dat kan of mag natuurlijk niet wanneer je een foodblogger pretendeert te zijn, maar ja… Soit.

Pasta din Janny: eenvoud en klasse
Pasta din Janny: eenvoud en klasse

In tegenstelling tot bij kookboeken van de voor mij bekende chefs sloeg ik compleet blanco en zonder verwachtingen Pasta di Janny open. En ik heb het boek verslonden, gelezen alsof het een spannende roman was en bestudeerd alsof ik weer in de collegebanken van de universiteit zat. Dit boek heeft namelijk alles was ik zoek in een kookboek: tekst en uitleg. We leven vandaag de dag in een snelle wereld waarin niemand meer leest en iedereen naar plaatjes wil staren, maar ik wil leesvoer, letters en woorden. En dat gaf Janny me op een vlotte en toegankelijke manier waardoor ik zeker weet dat niet-leesgrage thuiskoks ook met plezier dit boek zullen verslinden- én veel leren. Naar de plaatjes heb ik overigens ook met open mond gestaard hoor, want man, de foto’s in Pasta di Janny zorgen meteen voor een knorrende maag: stijlvol, goede belichting en compositie en vooral zeer smakelijk.

Eenvoud en klasse

Pasta di Janny begint met een pietsie geschiedenis waarin Janny korte metten maakt met de opvatting dat Marco Polo pasta uit Azië in Eurpoa introduceerde (au voor mij, als Aziaat). Daarna volgt een handig pasta abc waarin met de mooiste illustraties de belangrijkste verschillende pastavormen de revue passeren. Ik kende meer dan de helft niet, bijvoorbeeld bleki, cavatappi en ditalini (google maar!).

Pasta di Janny: uitleg over pasta, vaan tools tot bloemsoorten
Pasta di Janny: uitleg over pasta, vaan tools tot bloemsoorten

Ook zet Janny duidelijk de benodigde tools, bloemsoorten en pastadeegvarianten uiteen waardoor je je er helemaal klaar voor voelt om zelfverzekerd je blote handen in bloem en ei te steken. En weet je wat zo gaaf is? Hierna strooit Janny niet met allerlei modieuze pastarecepten met veel poespas: nee, ze blijft de pure eenvoud die ‘de’ Italiaanse keuken kenmerkt (en zo mooi maakt) trouw. Dat geeft Pasta di Janny niet alleen klasse, maar de lezer krijgt eveneens die culinaire handvatten toegereikt om die Italiaanse cuisine nou eens echt- zonder poesdoes of trucjes- onder de knie te krijgen. Denk aan een goede tomatensaus, ragù alla Bolegnese of pesto Genovese: simpel en eerlijk. Wie denkt dat deze eenvoud saai is heeft het mis, want het boek bevat talloze spectaculaire recepten waar je een onuitwisbare indruk aan de keukentafel mee zult maken. Hoewel ik een goede pasta aglio e olio (met knoflook en olie) al hemels vind kun je ook je hart ophalen aan de recepten voor garganelli met coquilles en safraansaus, paglia e fieno (om de lente te vieren!) of de rotolo van snijbiet. Stuk voor stuk pastagerechten met een eenvoudige ingrediënten, maar met een garantie op 100% smaak.

Pasta di Janny: leer de mooiste tomatensauzen maken
Pasta di Janny: leer de mooiste tomatensauzen maken

Ik baal met terugwerkende kracht dat ik niet eerder wist wat voor pasta-engel- of nee, pasta-godin!- Janny van der Heijden is. Want de meneer en ik hebben al uit het boek gekookt en zijn er het hele weekend blij van geweest. Binnenkort zie je hier het resultaat van het toepassen van Janny’s pasta-wijsheden, maar nog even geduld. Indien je dat niet hebt kun je alvast naar de (online) boekwinkel sluipen voor al Janny’s recepten. Voor €19,95 kun je je pasta-dromen waarmaken. Zucht.

Uitgeverij Good Cook heeft Pasta di Janny opgestuurd om te reviewen. Ik ben hier niet voor betaald. Voor meer informatie, zie mijn disclaimer.

Andere fijne pastarecepten vind je hier, hier en hier.

Spaghetti met walnotenpesto en boerenkool

Spaghetti met walnotenpesto en boerenkool

Laatst liet ik de drukte van de trams, fietsers en dronken Engelse toeristen die Amsterdam rijk is even voor wat het was en stapte ik op de trein richting het Brabantse zuiden, waar de ouders van de vriend wonen. Zij wonen in een huis zonder tringelende trams voor de deur en wonen in een dorp waar de toeristen enkel komen voor een wandeling door de bossen, met rugzakjes op hun rug die gevuld zijn met platgedrukte bammetjes en flesjes water. Geen plasje kots van een te diep in het glaasje gekeken hebbende toerist te bekennen daar. Het is er rustig en schoon, en van burenoverlast is geen sprake. Terwijl mijn gekke buurvrouw nog elke avond lallend op het balkon haar- waarschijnlijk al lang en breed overleden- kat roept hebben de buren in het zuiden paarden en koeien, of alpaca’s die je dwaas aanstaren wanneer je het dorp inrijdt. Maar het Brabantse land biedt meer voor de Amsterdammer die nooit met meer dan een smerige duif of luie huiskat in aanraking komt.

De tuin van de ouders van de vriend is een waar wildlife park. Mollen graven er gretig hun gangen, konijnen lusten graag de kruiden in de moestuin en ’s nachts kruipt er zo nu en dan een egel langs de schuur. Onlangs streek er zelfs een verongelukte vogel neer, die helaas na mislukte reanimatie door de vriend in zijn armen (nou, een doos waar we het beest in hadden gestopt) overleed. Wildlife in Brabant kan keihard zijn.

Wild food

De Amsterdammer die enkel last heeft van de duiven en hun poep kijkt in het zuiden dus zijn of haar ogen uit. En voordat de hongerige foodie die dit nu leest afhaakt omdat hij/zij denkt dat ik meer over dieren zal raskallen: nee, wacht. Naast wildlife biedt het Brabantse land ook wild food. In dezelfde tuin waar je egels, konijnen, mollen en vogels kunt vinden staat een flinke walnotenboom. En die boom weet wel van wanten. De moeder van de vriend had haast een dagtaak aan het bij elkaar rapen en opbergen van de noten- die boom weet gewoon niet van ophouden.

Omdat er in huis op gegeven moment ruimtetekort ontstond door het walnotenoverschot heeft de moeder van de vriend zichtzelf en anderen verrast door héél creatief van een stuk gaas een mand mét klep in elkaar te knutselen om de walnoten goed in te kunnen bewaren en drogen. Dat ding staat nu naast de voordeur onder een afdakje te pronken. Deze prominente plek zorgde ervoor dat ook de postbode spontaan zin kreeg in een Brabants walnootje en graag een bakje vol mee naar huis wilde nemen- dat mocht uiteraard. Dat de beste man geen walnoten uit de diy mand, maar uit de emmer met noten van iets mindere kwaliteit mee kreeg doet er niet toe. De kwaliteitswalnoten uit de mand waren namelijk gereserveerd voor de onderstaande 15 minuten pasta met ‘ courgetti’ en walnotenpesto. En door die walnotenpesto zit geen baslicum of peterselie, maar…boerenkool!

Snelle pasta met walnotenpesto

“Ik sta nou niet echt meteen te juichen,” was de reactie van de vriend toen ik enthousiast het idee voor een walnotenpesto met flink wat boerenkool voorstelde. Toen er even later een bord vol spaghetti en huisgemaakte pesto op zijn bord lag en de boel binnen een paar minuten was verdwenen zei hij oprecht verbaasd dat hij deze walnotenpesto eigenlijk lekkerder vond dan klassieke pesto met pijnboompitten basilicum. ’s Avonds laat werd deze uitspraak met daden bevestigd omdat ik hem naar de keuken hoorde stiefelen om de restjes uit de pan op de eten (ik ben me er terdege van bewust dat ik nu overkom als een huisvrouw die haar geluk haalt uit het voederen van de man- maar goed..).

Die walnotenpesto van het wild food Brabantse land is dus een bijzonder groot succes en smaakt extra lekker wanneer je terug in de grote chaotische stad een drukke achter de rug hebt- waar comfortfood dat ook nog eens snel op tafel staat. Misschien moet ik een keer een portie voor de naar-haar-vermiste-kat-zoekende- buurvrouw maken: het zal haar vast goed doen.

Ingrediënten voor 4 personen:

Je kunt onderstaand pastarecept ook met enkel ‘ zoodles’ of ‘courgetti’ (courgettepasta) maken, maar als koolhydratenfan vind ik het wel fijn om echte pasta met courgettepasta te combineren. Deze spaghetti met walnotenpesto kan binnen een kwartier op tafel staan, dus ideaal voor op een doordeweekse dag. Lekker met een groene salade met appel.

Voor de walnotenpesto:

60 gram Parmezaanse kaas, geraspt

65 gram walnoten

85 gram boerenkool

1 teen knoflook, grof gehakt

1 eetlepel citroen

100 milliliter olijfolie (meer of minder naar smaak)

zout en peper

Voor de pasta:

380 gram spaghetti

Zout

1 grote courgette in dunne linten gesneden

Extra: wat extra Parmezaanse kaas en twee eetlepels fijngehakte peterselie voor de garnering

To do:

Snijd eerst de courgette in dunne linten, dat kost de meeste tijd (tenzij je zo’n spiralizer hebt). Dek af en zet apart.

Zet een koekenpan op het vuur. Rooster de walnoten kort totdat ze iets zijn verkleurd en beginnen te geuren. Snijd grof door en laat afkoelen.

Zet een grote pan met water op vuur en breng aan de kook. Voeg veel zout aan het water toe en kook de spaghetti volgens de instructies op de verpakking al dente.

Zet een andere pan met water op het vuur en breng aan de kook. Voeg de boerenkool toe en blancheer 30 seconden. Giet af en spoel af met koud water. Knijp het merendeel van het vocht uit de boerenkool, maar niet alles. Hak de boerenkool grof door en stop in de keukenmachine samen met de Parmezaanse kaas, walnoten en het citroensap. Maal op de pulse stand een paar keer door en voeg dan beetje voor beetje de olijfolie toe, totdat de walnotenpesto de gewenste dikte heeft bereikt. Proef en breng op smaak met zout en peper en eventueel wat extra citroensap.

Wanneer de pasta goed is bewaar je een grote kop kookvocht voordat je de pasta afgiet. Giet de pasta af en doe terug in de pan. Voeg de courgettepasta toe. Roer een paar eetlepels kookvocht door de pesto en schep door de pasta en courgette. Als de pasta de droog is voeg je wat extra kookvocht toe. Serveer meteen en strooi er wat extra Parmezaanse kaas en wat gehakte peterselie overheen.

Deze pasta met boerenkool en walnotenpesto ga je vaker maken. Ik weet het zeker!

Spaghetti met walnotenpesto en boerenkool
Spaghetti met walnotenpesto en boerenkool: super vers en binnen een kwartier op tafel!
Tagliatelle met artisjokharten

Vier de lente met deze tagliatelle met artisjokharten

Je weet dat het echt lente is wanneer je ’s ochtends bij de eerste zonnestralen die door de kieren van je gordijnen heen piepen meteen bruist van de energie en vrolijk je bed uitspringt.  Dit in tegenstelling tot het cocoon gevoel in de winter, wanneer je wekker je met veel bombarie vertelt dat je moet opstaan om niet te laat op je werk te verschijnen, maar je het idee hebt dat dat rotding in het holst van de nacht staat te tetteren. Read More

Ravioli met pompoen, salie en beurre noisette

Zelf ravioli maken is voor mij echt een eyeopener geweest. Niet alleen is zelfgemaakte ravioli veel lekkerder dan de kant-en-klare deegbommen gevuld met gestold braaksel die je in de supermarkt maar al te vaak vindt, maar je hebt ook spontaan respect met de hoofdletter R voor de ambachtelijke Italiaan op de hoek (of paar straten verderop) die dag in dag uit de lekkerste ravioli vouwt. Want wat een takkewerk is het maken van ravioli! Het is niet moeilijk, maar voor mensen zoals ik, die weinig geduld hebben is het toch een lastig karwei door het nodige gepriegel dat het ravioli vouwen vereist. Elk pakketje moet zorgvuldig gevuld, gevouwen en dicht geseald worden. Read More