Spinazie namul

Vroeger was ik er heilig van overtuigd dat ik geen spinazie lustte. Als kind was ik zeker geen moeilijke eter, maar alleen al bij het woord “spinazie” kreeg ik een nare smaak in mijn mond. De herinnering aan de snotterige brei groenten die mijn vader met enig gespetter uit een grote pan op mijn bord stortte, en die zich direct als een groene lava over de gehele oppervlakte van mijn bord verspreidde vind ik nu nog steeds redelijk angstaanjagend. Wanneer het vroeger echt spinazietijd was natuurlijk al helemaal, omdat ik wist dat zodra de groene lava de gekookte aardappels op mijn bord had omsingeld het moment daar was om de brei daadwerkelijk in mijn mond te stoppen. En ik wist dat de smurrie ook smaakte naar hoe het eruit zag: smerig- en snotterig dus. Omdat mijn broer slecht groente at en uitgerekend enkel spinazie vrolijk naar binnen werkte moest ik wekelijks een bord vol groene ellende trotseren. Ja, een heftige jeugd hoor.

Toen ik bij andere kinderen over de vloer kwam en aan lieve huismoeders mocht doorgeven wat ik liever niet at werd er meestal braaf voor gezorgd dat het avondmaal helemaal spinazievrij was.* Pas jaren later kreeg ik van iemand anders dan mijn ouders spinazie voorgeschoteld en ging er een hele nieuwe wereld voor me open. Hoewel ik bij de aankondiging “we eten spinazie” al trillende handjes kreeg heb ik de groente die avond met veel smaak opgegeten. En nog een keer extra opgeschept meen ik. De spinazie was geroerbakt en versierd met pijnboompitjes, feta en rozijnen: het leek in de verste verte niet op de groene lava van vroeger. Die avond realiseerde ik me dat ik jaar in jaar uit spinazie à la crème uit een pakje met een kapitein op de voorkant voorgeschoteld had gekregen. Fijngehakte spinazie met room uit de diepvries- yikes.

Mijn ouders valt verder niets te verwijten, ik begrijp hun overweging meer dan goed. Toen ze met hun handen in het haar zaten en radeloos waren over het slechte eetgedrag van mijn broer bleek zijn match met spinazie a la crème uit het vriesvak natuurlijk een godswonder. Maar voor mij nooit meer spinazie à la crème uit de diepvries. Nooit meer.

Spinazie à la Korea

Ik ben inmiddels al jaren een goede spinazie-inhaalslag aan het maken en verwerk Popeye’s powervoedsel in soepen, salades, quiches en roerbakschotels. In het Korean Food Lab is de spinazie namul ook een van mijn favoriete banchans (bijgerechten) die ik heb gemaakt- en gegeten.

Eerder heb ik je al verteld over de twee soorten bijgerechten op basis van groente, namelijk de sangchae en de namul. De komkommer sangchae die ik toen maakte was bijzonder tangy en pungent, terwijl de spinazie namul hieronder een wat lichter karakter heeft: geen extreme hitte of zuur, maar aards en zacht. Deze spinazie kan eigenlijk bij elke maaltijd als bijgerecht geserveerd worden omdat de smaak van de spinazie de smaken van andere gerechten niet zal overheersen, en vormt daarom een fijne toevoeging aan je bulgogi en smaakt heerlijk bij mandu. Het recept hieronder is ook genoeg om samen met wat noedels als lunch te eten. Ik at de spinazie namul deze week bij mijn portie kimbap (ook wel: gimbap), de Koreaanse versie van sushi waar ik je binnenkort meer over vertel en een makkelijk recept van zal geven.

Zoals bij de meeste recepten op mijn blog heb je deze spinazie namul binnen no-time gepiept. Indien je er langer dan een kwartier over doet is er iets grondig mis met je! Succes!

Ingrediënten voor 2-3 personen

300 gram verse spinazie, goed gewassen

1,5 eetlepel sojasaus

1 teen knoflook, fijngehakt

1 kleine bosui, fijngehakt (echt superfijn)

2 theelepels sesamolie

Een halve theelepel rijstwijn

2 theelepels sesamzaad

Olie om in te bakken

To do:

Zet een grote pan met water op het vuur en breng aan de kook. Blancheer de spinazie 30 seconden, schep in een vergiet en spoel met veel (ijs)koud water af. Laat de spinazie uitlekken.

Meng de knoflook, bosui, sojasaus, rijstwijn, sesamzaad en sesamoliegoed door elkaar in een kom. Knijp het water uit de spinazie en snijd in grove stukken (indien je baby spinazie gebruikt is dat niet nodig). Voeg de spinazie toe aan de andere gemengde ingrediënten en schep goed door elkaar. Je kunt de spinazie lauwwarm of koud opeten, maar ook nog kort verwarmen. Zet een pan op het vuur met een heel klein beetje olie en verwarm de spinazie in een minuut of twee. Proef of de spinazie op smaak is en voeg indien nodig nog wat sojasaus of sesamolie toe.

*dat vonden de lieve huismoeders niet zo’n grote opgave in vergelijking tot mijn andere dieetwens: geen vlees. Niet voor te stellen, maar in de jaren ’80 en begin jaren ’90 was ik zo ongeveer het enige vegetarisch etende kind in West-Friesland, een echte freak dus en een bron van stress voor lieve huismoeders. “Wat geef je iemand die geen vlees eet?” was van hun gezichten af te lezen en werd zo nu en dan ook paniekerig aan mijn moeder gevraagd. Mijn moeder maakte het niet zo bar veel uit, zo lang er maar geen stukken koe, kip of vis naast de piepers zouden liggen. Dat advies werd opgevolgd, waardoor ik menig maal aardappelen, groenten en een bonk belegen kaas met jus (afkomstig uit de pan waarin de biefstukjes voor de anderen waren gebakken, ha) geserveerd kreeg.