Zeg “Istanbul” en ik krijg zowel honger als heimwee. De trouwe lezer weet inmiddels wel dat ik naast fan van de Koreaanse keuken ook verknocht ben aan Turks eten- of eigenlijk de keuken van Istanbul (the Bul voor intimi) omdat ik daar enige tijd heb mogen wonen en me in die periode zonder schaamte aan al het lekkers daar heb vergrepen. In Istanbul voelde ik me vrij en genoot ik van mijn vreemdelingenstatus en anonimiteit. In tegenstelling tot wat mening Nederlander vermoedt: in deze stad kon en mocht alles- helaas nu niet meer sinds de Gezi park protesten van 2013 en de onlangs mislukte staatsgreep. Maar 10 jaar geleden was Istanbul de stad van de onbegrensde mogelijkheden voor mij, een stad met een grote diversiteit aan mensen die mij heel blij maakte en ja, een keuken om van te watertanden.
Recepten uit Istanbul
Mijn hart maakte dan ook een sprongetje toen ik te horen kreeg dat ik Recepten uit Istanbul, uitgegeven door uitgeverij Good Cook, in mijn brievenbus zou krijgen voor een review. Zou ik de recepten die de auteur had uitgekozen herkennen als echt kenmerkend voor Istanbul?
Het antwoord is ja. Ook al moet ik de laatste tijd al bij het minste of geringste huilen (daarover ooit wellicht meer), bij het lezen van het boek kreeg ik dikke tranen in mijn ogen. Veel recepten herinneren me aan bepaalde gelegenheden, zoals de simit (sesambroodje) die ik elke ochtend onderweg naar de universiteit op straat kocht, de kumpir (gevulde gepofte aardappel) die ik naar binnen werkte na stapavonden op doordeweekse dagen, de gözleme (pannenkoek) die ik zo graag haalde bij een zaakje in de wijk Galata, de balik ekmek (broodje vis) die ik oppeuzelde aan het water voordat ik de ferry opging en de midye dolma (gevulde mosselen) die ik ’s nachts per stuk betaalde en één voor één op at terwijl ik telkens tegen de verkoper zei dat het nu écht de laatste was.
Veelzijdig
Recepten uit Istanbul is geschreven door Pomme Larmoyer- voor mij een onbekende auteur. Larmoyer laat zien hoe veelzijdig en simpel het eten in Istanbul is en dat Turks eten zo veel meer is dan de in Nederland bekende kebap en lahmachun (Turkse pizza)- die overigens ook meer dan lekker zijn. In Istanbul (en heel Turkije overigens) is uitgebreid ontbijten niet ongewoon en daarom opent het boek met een aantal bekende ontbijtrecepten, zoals poğaça en menemen (voor mijn eigen recepten zie hier en hier). Daarna volgt een hele serie aan mezze en visgerechten, waarbij de zeekraalsalade ook weer warme herinneringen oproept aan fijne zomeravonden aan de Gouden Hoorn, zittend aan een tafeltje in één van de vele visrestaurants die Istanbul rijk is.
Larmoryer vergeet ook de grote hoeveelheid soepen niet, zoals de yoghurtsoep en de beroemde mercimek corbasi (linzensoep) en deelt daarna ook nog eens een reeks recepten voor vlees- en rijstgerechten. Een apart hoofdstuk wordt aan familierecepten gewijd- een slimme zet aangezien men nog steeds beweert dat je het beste eten bij mensen thuis krijgt, zoals kuru fasulye (witte bonen in tomatensaus). Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit bijgerecht vooral het lekkerst vond in de kleine eethuizen van Istanbul (lokanta) en niet zo zeer bij vrienden thuis- dit kan toeval zijn, maar wellicht is de drang naar huisgemaakt eten van oma’s die nog weten hoe er ‘echt’ gekookt moet worden slechts een vorm van (westers) food orientalism en moeten we hier maar snel mee stoppen.
Het hoofdstuk streetfood laat de hippe foodtruck foodie het water in de mond lopen met recepten voor en foto’s van mijn eerder genoemde midye dolma, dürüm (wraps met vlees) en pide (bootvormige pizza’s). Ik mis de tost oftewel tosti’s die ik rondom het Taksimplein graag at, maar ik vermoed dat de goede oude tosti niet Turks genoeg was om het boek te halen.
Tenslotte laat Larmoyer de zoetekauw zeker niet in de kou staan. In het laatste hoofdstuk vind je naast een recept voor onder andere Turks fruit (lokum) ook het recept voor mijn favoriete dessert: künefe, een soort cheesecake met kadayif, een soort engelenhaar van deeg. Zoet, heftig en lekker, en steekt wat mij betreft met koop en schouders uit boven de meeste soorten baklava.
Heimwee, honger en herkenning
Recepten uit Istanbul geeft elke kookfanaat de mogelijkheid om na een waanzinnige stedentrip zelf thuis aan de slag te gaan of zorgt ervoor dat je weer op zoek gaat naar een ticket om je snel weer te buiten te kunnen gaan met al het lekkers en moois wat deze stad te bieden heeft. Waar ik de herkenning in de meeste kookboeken over de Turkse keuken mis, ruik ik de verse börek, zwarte thee, menemen en lahmachun daadwerkelijk wanneer ik Recepten uit Istanbul doorblader.
Apart van de makkelijk te volgen recepten en de mooie foto’s zonder opsmuk raakt dit boek me ook omdat er een aantal wijken met diverse food hotspots worden uitgelicht zoals Van Kahvalti Evi in de wijk Chihangir, waar je van de lekkerste ontbijtjes tegen een zacht prijsje kunt genieten. Zoals ik al zei: dit boek zorgt voor honger en heimwee. Je wilt alles uit dit boek in je mond stoppen, of dat nu in Istanbul gebeurt of in je eigen keuken. Een dikke duim op voor Larmoyer dus.
Recepten uit Istanbul is te verkrijgen in de (online) boekwinkel voor €24,95
Uitgeverij Good Cook heeft Recepten uit Istanbul opgestuurd om te reviewen. Ik ben hier niet voor betaald. Voor meer informatie, zie mijn disclaimer.
