Heerlijke Chaos van Simone van den Berg

Review: Heerlijke Chaos van Simone van den Berg

Als er iemand is in de foodfotografie- en bloggerswereld die ik bewonder om haar prachtige werk en fijne, eerlijke artikelen waarbij ik me tijdens het lezen ook nog eens voorstel dat we prima dikke maatjes zouden kunnen zijn, dan is dat Simone van den Berg wel. Onder de foodbloggers en hongerige foodies een bekende persoon en voor velen, inclusief mezelf, ook een voorbeeld, maar wel zo iemand wier talenten niet te evenaren zijn. Toen ik zo’n twee jaar geleden het maffe idee in mijn hoofd haalde om een een foodblog te beginnen hoopte ik ooit half zo’n goede foodfotograaf te worden als Simone (dat doel heb ik inmiddels al bijna opgegeven, ha). Gedreven en serieus nam ik haar haar tips en tricks over fotografie door (zie onder andere hier) en leerde zo stapje voor stapje een kiekje te schieten waarop het door mij gekokkerelde maaltje er ook een beetje eetbaar uitzag. De moeder van de Meneer verrichtte vervolgens een heldendaad door Simone’s boek over foodfotografie op de kop te tikken terwijl het niet meer te verkrijgen was in de winkel (dit deed ze door heel stoer contact met Simone op te nemen- iets wat ik als echte fan natuurlijk niet durfde…) en dat ding is sindsdien een onmisbaar naslagwerk voor mij geworden.

Je begrijpt dan ook vast wel dat ik een gat in de lucht sprong toen uitgeverij Nieuw Amsterdam een bericht in mijn inbox dropte met de vraag of ik interesse had in een recensie-exemplaar van Simone’s eerste kookboek. Een kookboek, hoera! Dit moest zowel hét kookboek worden met originele no nonsense recepten met heerlijke ingrediënten, als het kookboek met de mooiste foodfoto’s die je je kunt voorstellen. Hoge verwachtingen dus.

Heerlijke Chaos

Laten we beginnen met de titel. Heerlijke Chaos voorspelt een veelzijdig kookboek dat niet gekenmerkt wordt door één thema, maar door een verscheidenheid aan soorten gerechten voor uiteenlopende gelegenheden. En dat klopt helemaal wanneer je het boek openslaat. Net zoals op Simone’s blog vind je in Heerlijke Chaos daadwerkelijk alles. In plaats van een klassieke indeling zoals voor-, hoofd-, bij-, en nagerechten bestaat Heerlijke Chaos onder andere uit de onderdelen ‘slow’, ‘rijk’, ‘vloeibaar’ en ‘blut’- ontzettend leuk en bovendien heel handig. Want als ik erover nadenk beslis ik meestal wat ik ga koken gebaseerd op het feit dat ik in zin heb in iets snels, rijks of dat het einde van de maand in zicht is en ik op de kleintjes moet letten.

Heerlijke Chaos van Simone van den Berg
Heerlijke Chaos van Simone van den Berg

Een vloedgolf aan recepten

Heerlijke chaos zorgt voor inspiratie, knorrende magen en keuzestress (een chaos in je hoofd!), want de meer dan 100 fijne recepten zijn stuk voor stuk om van te watertanden. Wat dacht je van de eigengemaakte geitenkaas, de kip op het bierblik, de cranberry cake, de foccacia met rozemarijn en zeezout en de aardappelsalade met blauwe kaas? Ik wil dit eten. Jij wilt dit eten. Alles! Bovendien zijn de recepten niet intimiderend: dat wil zeggen dat ik als kookgek met weinig geduld en twee linker handen me ook nog eens bij het lezen van elk recept kan voorstellen dat ik het zelf bij elkaar kan kokkerellen. Dit ligt bij andere kookboeken weleens anders. Pluspunten voor Heerlijke Chaos dus!

Heerlijke Chaos van Simone van den Berg
Heerlijke Chaos van Simone van den Berg

Fotografie

Hier wil ik eigenlijk niets over zeggen, want deze review is al uitgegroeid tot een uit de kluiten gewassen lofzang. Maar goed, vooruit, ik zal je kort en bondig proberen te vertellen wat ik van de foodfoto’s vind. Oogverblindend mooi, warm, gezellig en clean in één beeld. Dit alles met de mooiste belichting en de meest uitgebalanceerde composities met mooie props, maar het eten zelf speelt altijd overduidelijk de hoofdrol. En wie in staat is bereid vlees zoals de sappige lamsbout en de sticky spareribs- naar mijn mening één van de moeilijkste dingen om te fotograferen- net zo fijn als sexy topmodellen op de foto te zetten is een held.

Heerlijke Chaos van Simone van den Berg
Heerlijke Chaos van Simone van den Berg: een verrukkelijke lamsbout om door een ringetje te halen

Conclusie: Heerlijke Chaos is onmisbaar tijdens de kerst, een uitkomst na een drukke werkdag en een kunstwerk om in te lijsten. Misschien ietwat chaotisch van mij omschreven, maar welgemeend!

Heerlijke Chaos is voor €29,99 te verkrijgen bij de (online) boekwinkel

Uitgeverij Nieuw Amsterdam heeft Heerlijke Chaos opgestuurd om te reviewen. Ik ben hier niet voor betaald. Voor meer informatie, zie mijn disclaimer.

Recepten uit Istanbul – Pomme Lamoyer, fotografie door Akiko Ida en Pierre Javelle

Recepten uit Istanbul

Zeg “Istanbul” en ik krijg zowel honger als heimwee. De trouwe lezer weet inmiddels wel dat ik naast fan van de Koreaanse keuken ook verknocht ben aan Turks eten- of eigenlijk de keuken van Istanbul (the Bul voor intimi) omdat ik daar enige tijd heb mogen wonen en me in die periode zonder schaamte aan al het lekkers daar heb vergrepen. In Istanbul voelde ik me vrij en genoot ik van mijn vreemdelingenstatus en anonimiteit. In tegenstelling tot wat mening Nederlander vermoedt: in deze stad kon en mocht alles- helaas nu niet meer sinds de Gezi park protesten van 2013 en de onlangs mislukte staatsgreep. Maar 10 jaar geleden was Istanbul de stad van de onbegrensde mogelijkheden voor mij, een stad met een grote diversiteit aan mensen die mij heel blij maakte en ja, een keuken om van te watertanden.

Recepten uit Istanbul

Mijn hart maakte dan ook een sprongetje toen ik te horen kreeg dat ik Recepten uit Istanbul, uitgegeven door uitgeverij Good Cook, in mijn brievenbus zou krijgen voor een review. Zou ik de recepten die de auteur had uitgekozen herkennen als echt kenmerkend voor Istanbul?

Het antwoord is ja. Ook al moet ik de laatste tijd al bij het minste of geringste huilen (daarover ooit wellicht meer), bij het lezen van het boek kreeg ik dikke tranen in mijn ogen. Veel recepten herinneren me aan bepaalde gelegenheden, zoals de simit (sesambroodje) die ik elke ochtend onderweg naar de universiteit op straat kocht, de kumpir (gevulde gepofte aardappel) die ik naar binnen werkte na stapavonden op doordeweekse dagen, de gözleme (pannenkoek) die ik zo graag haalde bij een zaakje in de wijk Galata, de balik ekmek (broodje vis) die ik oppeuzelde aan het water voordat ik de ferry opging en de midye dolma (gevulde mosselen) die ik ’s nachts per stuk betaalde en één voor één op at terwijl ik telkens tegen de verkoper zei dat het nu écht de laatste was.

Simit. Recepten uit Istanbul – Pomme Lamoyer, fotografie door Akiko Ida en Pierre Javelle
Simit. Recepten uit Istanbul – Pomme Lamoyer, fotografie door Akiko Ida en Pierre Javelle

Veelzijdig

Recepten uit Istanbul is geschreven door Pomme Larmoyer- voor mij een onbekende auteur. Larmoyer laat zien hoe veelzijdig en simpel het eten in Istanbul is en dat Turks eten zo veel meer is dan de in Nederland bekende kebap en lahmachun (Turkse pizza)- die overigens ook meer dan lekker zijn. In Istanbul (en heel Turkije overigens) is uitgebreid ontbijten niet ongewoon en daarom opent het boek met een aantal bekende ontbijtrecepten, zoals poğaça en menemen (voor mijn eigen recepten zie hier en hier). Daarna volgt een hele serie aan mezze en visgerechten, waarbij de zeekraalsalade ook weer warme herinneringen oproept aan fijne zomeravonden aan de Gouden Hoorn, zittend aan een tafeltje in één van de vele visrestaurants die Istanbul rijk is.

Larmoryer vergeet ook de grote hoeveelheid soepen niet, zoals de yoghurtsoep en de beroemde mercimek corbasi (linzensoep) en deelt daarna ook nog eens een reeks recepten voor vlees- en rijstgerechten. Een apart hoofdstuk wordt aan familierecepten gewijd- een slimme zet aangezien men nog steeds beweert dat je het beste eten bij mensen thuis krijgt, zoals kuru fasulye (witte bonen in tomatensaus). Ik moet eerlijk bekennen dat ik dit bijgerecht vooral het lekkerst vond in de kleine eethuizen van Istanbul (lokanta) en niet zo zeer bij vrienden thuis- dit kan toeval zijn, maar wellicht is de drang naar huisgemaakt eten van oma’s die nog weten hoe er ‘echt’ gekookt moet worden slechts een vorm van (westers) food orientalism en moeten we hier maar snel mee stoppen.

Het hoofdstuk streetfood laat de hippe foodtruck foodie het water in de mond lopen met recepten voor en foto’s van mijn eerder genoemde midye dolma, dürüm (wraps met vlees) en pide (bootvormige pizza’s). Ik mis de tost oftewel tosti’s die ik rondom het Taksimplein graag at, maar ik vermoed dat de goede oude tosti niet Turks genoeg was om het boek te halen.

Tenslotte laat Larmoyer de zoetekauw zeker niet in de kou staan. In het laatste hoofdstuk vind je naast een recept voor onder andere Turks fruit (lokum) ook het recept voor mijn favoriete dessert: künefe, een soort cheesecake met kadayif, een soort engelenhaar van deeg. Zoet, heftig en lekker, en steekt wat mij betreft met koop en schouders uit boven de meeste soorten baklava.

Dürüm. Recepten uit Istanbul – Pomme Lamoyer, fotografie door Akiko Ida en Pierre Javelle
Dürüm. Recepten uit Istanbul – Pomme Lamoyer, fotografie door Akiko Ida en Pierre Javelle

Heimwee, honger en herkenning

Recepten uit Istanbul geeft elke kookfanaat de mogelijkheid om na een waanzinnige stedentrip zelf thuis aan de slag te gaan of zorgt ervoor dat je weer op zoek gaat naar een ticket om je snel weer te buiten te kunnen gaan met al het lekkers en moois wat deze stad te bieden heeft. Waar ik de herkenning in de meeste kookboeken over de Turkse keuken mis, ruik ik de verse börek, zwarte thee, menemen en lahmachun daadwerkelijk wanneer ik Recepten uit Istanbul doorblader.

Apart van de makkelijk te volgen recepten en de mooie foto’s zonder opsmuk raakt dit boek me ook omdat er een aantal wijken met diverse food hotspots worden uitgelicht zoals Van Kahvalti Evi in de wijk Chihangir, waar je van de lekkerste ontbijtjes tegen een zacht prijsje kunt genieten. Zoals ik al zei: dit boek zorgt voor honger en heimwee. Je wilt alles uit dit boek in je mond stoppen, of dat nu in Istanbul gebeurt of in je eigen keuken. Een dikke duim op voor Larmoyer dus.

Recepten uit Istanbul is te verkrijgen in de (online) boekwinkel voor €24,95

Uitgeverij Good Cook heeft Recepten uit Istanbul opgestuurd om te reviewen. Ik ben hier niet voor betaald. Voor meer informatie, zie mijn disclaimer.

Wecken het kookboek

Sesu in het kookboek Wecken!

Ja, ik geeft het toe: je leest hier zeker geen onafhankelijke recensie zoals je normaal gesproken van me gewend bent. Onlangs verscheen namelijk het meest fantastische, geweldige en prachtige kookoek Wecken. Geen hobby, maar een way of life met daarin drie recepten en foto’s van mijn hand (en ja, nog nooit eerder getoond beeld van mijn eigen toet). En dan vind ik het boek vanzelfsprekend helemaal te gek natuurlijk.

Wecken bevat een verzameling aan recepten waarbij- ja, je raadt het vast al- wecken centraal staat. Hiervoor is een blikje enthousiaste foodbloggers opgetrokken die fluitend een aantal mooie gerechten bij elkaar weckten, deze op de foto zetten en verder vol spanning afwachtten hoe dat allemaal in een aardig kookboek zou veranderen.

Mijn taak was om receptuur en beeld van diverse soorten kimchi te leveren, maar wees niet bang dat Wecken enkel recepten van ingemaakte friszure groenten bevat. Het boek is zeer divers en je vindt er dan ook recepten voor mooie soepen, sauzen, salades, zoete desserts en zelfs fijne likeurtjes- goed voor een weckdiner van A tot Z dus! Voor beginnende weckers wordt er ook aandacht besteed aan een aantal basics om je goed op weg te helpen, de groente- en fruitkalender geeft je een overzicht van wanneer wat in het seizoen is en een lijstje met tips en trics zal ervoor zorgen dat jouw weckkunsten bij voorbaat een groot succes worden. Wecken is nu verkrijgbaar bij de Xenos, voor €5,99!

Wecken het kookboek
Wecken het kookboek: en ja, je ziet hier dan eindelijk eens mijn hood. Een unicum!
Pasta di Janny een review

De nieuwe pastabijbel: Pasta di Janny

Toen uitgeverij Good Cook me op de hoogte bracht van een vers geperst pastakookboek, Pasta di Janny genaamd, sprong ik een gat in de lucht. Want hoewel ik mezelf een verse pastafanaat pur sang noem, weet ik er eigenlijk maar bar weinig vanaf. Foei. Antwoorden op vragen als ‘welke pastavormen bestaan er eigenlijk allemaal?’, ‘welk deeg werkt het beste voor welke pasta?’ en ‘wat is nou hét geheim van zo’n simpele verse tomatensaus?’ kon ik namelijk nooit beantwoorden. Het plan om wat meer gedegen pastakennis op te doen lag er dan ook al een tijdje, maar er kwam niet veel van terecht, evenals het voornemen om mijn mooie pastamachine intensiever te gebruiken. Dat arme schap wachtte al maanden in een keukenkastje om op een dag weer eens vers deeg te mogen walsen.

Review Pasta di Janny

Met de druk van Pasta di Janny was ik dus heel blij, maar ik had geen idee wat ik ervan kon verwachten. Ik mag dan weinig van pasta afweten, maar van auteur Janny van der Heijden wist ik zo waar nog minder. Ergens stond me nog  bij dat ze vroeger hoofdredactrice van Tip Culinair was, verder niets. Janny is echter als jurylid voor Heel Holland Bakt een ware BN-er geworden, maar aangezien ik meer een kokkie dan een bakker ben had ik dit programma nog nooit gezien. Weer foei- want dat kan of mag natuurlijk niet wanneer je een foodblogger pretendeert te zijn, maar ja… Soit.

Pasta din Janny: eenvoud en klasse
Pasta din Janny: eenvoud en klasse

In tegenstelling tot bij kookboeken van de voor mij bekende chefs sloeg ik compleet blanco en zonder verwachtingen Pasta di Janny open. En ik heb het boek verslonden, gelezen alsof het een spannende roman was en bestudeerd alsof ik weer in de collegebanken van de universiteit zat. Dit boek heeft namelijk alles was ik zoek in een kookboek: tekst en uitleg. We leven vandaag de dag in een snelle wereld waarin niemand meer leest en iedereen naar plaatjes wil staren, maar ik wil leesvoer, letters en woorden. En dat gaf Janny me op een vlotte en toegankelijke manier waardoor ik zeker weet dat niet-leesgrage thuiskoks ook met plezier dit boek zullen verslinden- én veel leren. Naar de plaatjes heb ik overigens ook met open mond gestaard hoor, want man, de foto’s in Pasta di Janny zorgen meteen voor een knorrende maag: stijlvol, goede belichting en compositie en vooral zeer smakelijk.

Eenvoud en klasse

Pasta di Janny begint met een pietsie geschiedenis waarin Janny korte metten maakt met de opvatting dat Marco Polo pasta uit Azië in Eurpoa introduceerde (au voor mij, als Aziaat). Daarna volgt een handig pasta abc waarin met de mooiste illustraties de belangrijkste verschillende pastavormen de revue passeren. Ik kende meer dan de helft niet, bijvoorbeeld bleki, cavatappi en ditalini (google maar!).

Pasta di Janny: uitleg over pasta, vaan tools tot bloemsoorten
Pasta di Janny: uitleg over pasta, vaan tools tot bloemsoorten

Ook zet Janny duidelijk de benodigde tools, bloemsoorten en pastadeegvarianten uiteen waardoor je je er helemaal klaar voor voelt om zelfverzekerd je blote handen in bloem en ei te steken. En weet je wat zo gaaf is? Hierna strooit Janny niet met allerlei modieuze pastarecepten met veel poespas: nee, ze blijft de pure eenvoud die ‘de’ Italiaanse keuken kenmerkt (en zo mooi maakt) trouw. Dat geeft Pasta di Janny niet alleen klasse, maar de lezer krijgt eveneens die culinaire handvatten toegereikt om die Italiaanse cuisine nou eens echt- zonder poesdoes of trucjes- onder de knie te krijgen. Denk aan een goede tomatensaus, ragù alla Bolegnese of pesto Genovese: simpel en eerlijk. Wie denkt dat deze eenvoud saai is heeft het mis, want het boek bevat talloze spectaculaire recepten waar je een onuitwisbare indruk aan de keukentafel mee zult maken. Hoewel ik een goede pasta aglio e olio (met knoflook en olie) al hemels vind kun je ook je hart ophalen aan de recepten voor garganelli met coquilles en safraansaus, paglia e fieno (om de lente te vieren!) of de rotolo van snijbiet. Stuk voor stuk pastagerechten met een eenvoudige ingrediënten, maar met een garantie op 100% smaak.

Pasta di Janny: leer de mooiste tomatensauzen maken
Pasta di Janny: leer de mooiste tomatensauzen maken

Ik baal met terugwerkende kracht dat ik niet eerder wist wat voor pasta-engel- of nee, pasta-godin!- Janny van der Heijden is. Want de meneer en ik hebben al uit het boek gekookt en zijn er het hele weekend blij van geweest. Binnenkort zie je hier het resultaat van het toepassen van Janny’s pasta-wijsheden, maar nog even geduld. Indien je dat niet hebt kun je alvast naar de (online) boekwinkel sluipen voor al Janny’s recepten. Voor €19,95 kun je je pasta-dromen waarmaken. Zucht.

Uitgeverij Good Cook heeft Pasta di Janny opgestuurd om te reviewen. Ik ben hier niet voor betaald. Voor meer informatie, zie mijn disclaimer.

Andere fijne pastarecepten vind je hier, hier en hier.

Rosa's Thai Café

Review: Rosa’s Thai Café

Een briefje in de brievenbus vertelde me dat er een pakketje op me wachtte in de winkel waar ik boven woon. De vriendelijke verkoper die het aan me overhandigde vroeg of ik Sesu was en na bevestiging schudde hij even met de doos alsof hij wilde weten wat erin zat. Boven in mijn eigen huis toverde ik het mooie Rosa’s Thai Café uit de verpakking, een boek met een prachtige cover en vol lekkere recepten van de Thaise Saiphin Moore. Hierbij een korte review.

Rosa’s Thai Café: restaurants én boek

Moore is een dame die al op haar 14e haar eerste noedelkraam opende om voor haar studie te sparen. Haar kookcarrière ontwikkelde zich verder in Hong Kong, waar ze een eigen kruidenierszaak runde, een afhaalrestaurant opende en daarna een ‘echt’ restaurant opzette. Toen Moore met haar Britse man naar Engeland verhuisde verblijdde ze de mensen aldaar met haar kookkunsten door een succesvol cateringbedrijf te starten en later het bekende Rosa’s Thai café. Dat dat restaurant in de Londense wijk Spritfields een succes was -en is- blijkt wel uit het feit dat Rosa’s Thai Café is uitgegroeid tot een kleine keten van 6 restaurants, verspreid door heel Londen. En nu is er dus ook een boek.

Kleefrijst met mango uit Rosa's Thai Café
Kleefrijst met mango uit Rosa’s Thai Café

Inhoud Rosa’s Thai café

Hoewel de moeder van de vriend ooit eens een heel handig boek met Thaise basics uit Thailand had meegenomen- vol schreeuwende foto’s, maar met de lekkerste recepten- en ik daardoor nooit de behoefte had om een ander Thais kookboek aan te schaffen, is Rosa’s Thai café een mooie aanvulling- en winst. Dit omdat Moore meer dan 100 lekkere Thaise recepten deelt die makkelijk te volgen zijn en ingeleid worden met een kort persoonlijk verhaal. Bovendien weet Moore een mooie balans te vinden in het aantal klassiekers dat het boek rijk is en haar eigen moderne variaties, dan wel volledig eigen recepten met een Thaise twist. Het feit dat Moore zich niet beroept op ‘dé authentieke Thaise keuken’, maar háár gerechten laat zien, die gekleurd worden door verschillende culturele invloeden en persoonlijke smaak, is niet alleen een verademing voor mij als lezer die tureluurs wordt van authenticiteitsclaims van kookboekschrijvers, maar ook erg inspirerend als kookliefhebber. Door dit boek krijg je zin om zelf met Thaise twists te experimenteren. Erg leuk bedacht vind ik de bladerdeegpakketjes met kipgehakt, waar Moore het idee voor kreeg toen ze in Londen een Cornish pastry at. Of wat dacht je van een ‘Thaise’ salade nicoise, een koolraapsalade met Thaise dressing of een loempia met larb? De orginaliteit, relatief korte ingrediëntenlijsten en eenvoudige bereidingswijzen zorgen ervoor dat alle thuiskoks direct hun keuken in willen duiken. Fans van Thaise klassiekers kunnen hun hart ophalen aan de vele curry’s en soepen die het boek rijk is. Ook een heerlijke Pad Thai en de beroemde kleefrijst met mango ontbreken niet- lekker!

Rode curry met zalm uit Rosa's Thai Café
Rode curry met zalm uit Rosa’s Thai Café

Een goed kookboek heeft een onderdeel met basics en ook Moore is dit niet vergeten. Voor in het boek vind je een ingrediëntenlijst waarin het een en ander verteld wordt over de galangawortel, Thaise basilicum, Taro en diverse kruiden en specerijen. Achterin het boek vind je de basisrecepten voor verschillende soorten currypasta’s, sauzen en bouillons. Met deze recepten ben ik het meest gelukkig, want een gerecht valt of staat met een goede pasta of saus. Jammer dat er geen foto’s bij staan, ik zou het leuk vinden om het verschil te kunnen zien tussen de loempiasaus en de geroosterde chilisaus bijvoorbeeld. Maar dit is slechts een klein minpuntje. Een grotere flaw in dit boek vind ik de fotografie en styling. De foto’s zijn duidelijk, maar vrij sober. Het ik-wil-dit-nu-eten-gehalte is vrij laag door de styling van het eten en de setting er omheen. Een bruin gegrilde kip ligt bijvoorbeeld op een houten snijplank in dezelfde bruine kleur, die op zijn beurt weer op een houten tafel ligt (in diezelfde kleur). Dit zorgt ervoor dat de hele foto lichtbruin is en er eentonig uitziet. Bij sommige andere foto’s wordt er juist gebruik gemaakt van te veel kleuren en patronen, waardoor het beeld onrustig wordt en de focus niet op het gerecht ligt. Gelukkig zijn er ook genoeg foto’s waar je wel meteen je vingers bij aflikt, zoals de gamba’s met rawit, mosselen met basilicum en de curry met geroosterde eend: die zijn glanzend, levendig en hebben de juiste props die het beeld compleet maken.

Mosselen met basilicum uit Rosa's Thai Café
Mosselen met basilicum uit Rosa’s Thai Café

Hoe dan ook, het zijn de korte persoonlijke verhalen bij elk gerecht die dit boek bijzonder maken en ervoor zorgen dat ik Rosa’s Thai Café nog vaak uit de boekenkast zal trekken om het door te bladeren en eruit te koken. Dit is met recht een boek van een vrouw die van koken houdt en van wie ik veel van kan leren. Bovendien wil ik naar Londen om in één van haar restaurants aan te schuiven, maar dat terzijde.

Binnenkort vind je een recept uit het boek op Sesu Chops, houd de site dus in de gaten!

Rosa’s Thai Café kun je kopen in de (online) boekwinkel

Uitgeverij: Good Cook

ISBN: 978 94 6143 173 0

Prijs: €24,95

Uitgeverij Good Cook heeft Rosa’s Thai Café opgestuurd om te reviewen. Ik ben hier niet voor betaald. Voor meer informatie, zie mijn disclaimer.

 

FoodWeLove Box

Review FoodWeLove Box: A Trip to Mexico

De grauwe januarimaand staat altijd in schril contrast met de uitbundige feestelijkheden van december en kan wat mij betreft nooit snel genoeg voorbij zijn. Het feit dat groene smoothie bowls en detoxprogramma’s deze maand het foodielandschap domineren helpt ook niet mijn anti-januarisentiment te verminderen. De food-depressie die op de loer lag werd gelukkig abrupt een halt toegeroepen toen de postmeneer de FoodWeLove box van deze maand afleverde. Het team achter deze maandelijkse delicatessenbox besloot namelijk lekker eigenwijs niet mee te doen met de januari-dieet-heisa en de box vol te stoppen met producten voor een Mexicaans feestmaal. Een box naar Sesu’s hart dus. Fietsta!

De box van FoodWeLove
De box van FoodWeLove

Wat is FoodWeLove?

Het team van FoodWelove stelt elke maand een unieke box vol delicatessen met een bijzonder verhaal voor je samen. Je kunt hier de mooiste gerechten mee bereiden, wat heel eenvoudig is met de bijgevoegde recepten. Het team van FoodWeLove reserveert alleen voor de meest speciale producten een plekje in de box, die je bovendien niet in de schappen van de supermarkt zult tegenkomen. Elke maand is er een andere thema, zoals ontbijten, Frankrijk of bakken- en deze maand dus A Trip to Mexico. De inhoud van de box wordt pas na verzending bekend gemaakt. Dit betekent dus dat je een spannend cadeau thuisbezorgd krijgt- elke maand opnieuw met een abonnement, maar voor de controle-freaks die eerst willen wat de pot- eh, box- schaft bestaat er de mogelijkheid om  er één los te bestellen.

De delicatessen in de FoodWeLove box
De FoodWeLove box: een echt cadeau om blij van te worden

De box

Dat zo’n box van FoodWeLove echt een fijn cadeau is blijkt wel uit de mooie verpakking en de zorgvuldige wijze waarop de box is ingepakt. Een mooi bedrukte kartonnen doos, kleurig vloeipapier waaronder de producten verscholen liggen en een mooi foodmagazine met tekst en uitleg over de producten, alsook een paar heerlijke recepten. Na het openen van de box, snapte ik opeens de populariteit van unboxing-filmpjes: het was gewoon super spannend! Ik zal je dergelijk filmpje overigens besparen, want als echte kluns krabbelde ik de box aan de verkeerde kant open en trok ik de zak tortillachips zo enthousiast open dat de inhoud al snel door de kamer vloog (ik pas de 5-secondenregel vaak toe).

De delicatessen in de FoodWeLove box

Wat zat er verder in de box? Als liefhebber van chilipepers zoals de Chipotle, Habanero en Pasilla ging mijn hart sneller kloppen van de Chipotle salsa picante, een pittige en rokerige saus die door de eigenaren van restaurant Los Pilonos van Mexico naar Nederland wordt verscheept. Hoewel ik meestal niet dol ben op kant en klare sauzen- omdat je dan geen invloed hebt op de smaakintensiteit- werd ik door deze salsa aangenaam verrast door de tranen die in mijn ogen sprongen van de pittigheid. Yes, picante betekent hier ook echt picante!

De delicatessen in de FoodWeLove box
De delicatessen in de FoodWeLove box

Daarnaast zat er nog een cook sauce van Capsicana in de box, een heerlijke tomatillo salsa en een zwarte bonen-kit met gedroogde zwarte schildpadboontjes en bijbehorende kruiden en specerijen. Die schildpadboontjes zijn heerlijk bij rijst, maar nog beter om frijoles negros refritos (gebakken zwarte bonen) mee te maken. De tortillachips van Manomasa doen het goed met de bonen en de tomatillo salsa. De gevaarlijk lekkere combinatie van manchego en groene olijven maakt de chips bijzonder en de handige vorm zorgt ervoor dat je naar hartenlust salsa kunt scheppen.

Wanneer je na al dit lekkers trek hebt in zoet kan dat met de chocolade van Taza. Deze chocolade heeft een zanderig mondgevoel en smaakt ietwat naar marsepein voordat je wordt overvallen door een goede portie pittigheid- lekker! De producten in de box zijn stuk voor stuk bomvol smaak, brengen kleur en geur in je huis en maken jouw januarimaand tot een feestmaand. Een dikke duim omhoog dus!

Uiteraard ben ik aan het koken geslagen met wat producten uit de box, je vindt het recept hier. Mocht je daarna je buik rond hebben gegeten en februari onder een dekentje willen doorbrengen, dan kan dat volledig in FoodWeLove-stijl: de volgende box staat namelijk in het teken van cozy movie nights.

 

Feest met de delicatessen van FoodWeLove
Feest met de delicatessen van FoodWeLove: de tortilla’s van Manomasa houden erg van de Tomatillo salsa. Ik ook!
Chocolade van Taza
Chocolade van Taza: mét wat hitte. Hoera!

FoodWelove heeft de box naar mij opgestuurd, maar voor deze review is niet betaald- je kunt er dus op vertrouwen dat hier enkel mijn mening wordt gegeven. De foto’s (incl. de pack shots) zijn eveneens van mijn hand, dus geen aangeleverd reclamemateriaal. 

 

BitesWeLove

BitesWeLove: een review, ijs & noedelsalade mét bites

Zoals de meeste van jullie weten ben ik een veelvraat, een zuiplap en zo iemand die weleens- onder het genot van een hapje en een drankje- fantaseert over een gematigder eet- en drinkpatroon, maar dat idee nooit écht uitvoert. Welnu, toen ik na een flink Oud en Nieuwfeest op 2 januari weer onder de levenden was ging er zo waar het doe-maar-een-pietsie-gezonder-alarm af (het lovehandle-alarm overigens ook toen ik naar mijn broekrand keek). Voordat je je nu een hoedje schrikt, je verslikt in je broodje pulled pork en angstvallig denkt dat ik Sesu Chops in een macrobiotische foodblog zal laten transformeren: nee, dat gebeurt niet. Wat ik wel ga proberen is het laten staan van koekjes. That’s it, dus je zal er geen last van hebben. In plaats van suikerige koekjes waagde ik me onlangs aan het verantwoorde noten- en zadenassortiment van BitesWeLove. En dat ging me prima af. Lees hieronder mijn review en scroll nog verder naar beneden voor 2 recepten met bites.

BitesWeLove
BitesWeLove:

BitesWeLove: jouw wekelijkse gezonde tussendoortjes

BitesWeLove zorgt ervoor dat je elke week de fijnste gezonde tussendoortjes op je deurmat krijgt. Deze subscription food box is het geesteskind van foodondernemer Marleen Basart, die koud een jaar na de lancering van het succesvolle FoodWeLove haar tweede bedrijf uit de grond stampte, BitesWeLove dus. Lekkere én gezonde tussendoortjes waren voor de komst van de bites een grote schaarste. Terwijl je eerst op je werk noodgedwongen aan een beurse appel zat te likken- of nog erger: om 16.00 uur bij gebrek aan beter een kopje poedersoep uit zo’n wanstaltig grote automaat tapte- kun je nu op elk moment van de dag een zakje bites opentrekken en verantwoord knabbelen. Denk aan ongebrande cashewnoten, gedroogde gojibessen, of geroosterde edamame boontjes. Hoe fijn, en vele malen lekkerder dan mijn verdomde koekjes!

Hoe werkt het?

Als je wilt dat de postbode elke week langskomt en een mooie box met 4 zakjes bites in je brievenbus stopt kun je je abonneren. En nee, bij BitesWeLove is er geen sprake van een tricky abonnement waar je meteen een jaar aan vast zit. Je kunt je abonnement op elk moment opzeggen of zelfs even pauzeren wanneer je op vakantie bent. Mocht je denken dat je de bites na een paar weken zat bent of bang zijn om bites te ontvangen die je niet lekker vindt: geen zorgen, ook hier heeft het team van BitesWeLove aan gedacht. Een overkill aan dezelfde bites zul je niet snel krijgen, want er zijn meer dan 50 (!) verschillende soorten beschikbaar. Daarnaast kun je op je eigen profielpagina aangeven welke bites je juist wel of niet wilt ontvangen. Zo worden jouw wekelijkse porties bites niet alleen heel luxe bij je thuis afgeleverd, maar ook volledig op jouw wensen afgestemd- en dat voor maar €4,95 per box.

BitesWeLove
BitesWeLove

Mijn oordeel

De koekjes zijn het keukenkastje uit, de bites zitten er in. De combinaties noten en zaden die ik heb ontvangen zijn stuk voor stuk niet te versmaden en bovendien in precies de juiste portie (ongeveer twee handjes), zodat mijn lekkere trek wordt aangepakt maar ik mezelf niet te buiten ga. Heerlijk was no. 6 met het zoetje van de cranberries. No. 33 met de chocoladedruppels en icabessen waren een traktatie en een opkikker in één en no. 60 was net een gezond appelgebakje. Mijn favoriet was no.20 met mijn geliefde edemame bonen- deze bites zijn eigenlijk het lekkerst met een biertje, maar doen het ook meer dan goed bij een kop groene thee met gember.

Die bites zijn om van te houden. Alleen al die mooie verpakking in je brievenbus maakt je blij. Het gezonde gevoel dat je aan de bites overhoudt is verslavend. Bites you need dus.

Koken met de bites van BitesWeLove

Maar wacht, er staat niet voor niets playing with food in je browser wanneer je naar SesuChops.nl surft. Ook al mocht het vroeger nooit van je moeder, met eten móet gespeeld worden vind ik. De bites zijn natuurlijk heel lekker om los achter je bureau op te peuzelen, maar je kunt er ook gezellig mee koken.

Ik heb vier recepten gemaakt met de verschillende bites die ik heb ontvangen. En ja, ze zijn ook nog eens redelijk gezond. Zie hieronder het recept voor nice cream (ijs van banaan) met bites no. 33 en een frisse Aziatische noedelsalade met bites no. 20. De recepten voor de andere twee zakjes bites uit mijn box zie je over een paar dagen, anders wordt deze post veel te lang. Je hebt vandaag immers nog wat anders te doen dan op Sesu Chops rondhangen 😉

Nice cream met bites van BitesWeLove
Nice cream met bites van BitesWeLove

Nice cream met amandelen, icabessen en chocolade druppels (bites no. 33)

Nice cream (of nana ice cream) wordt enkel gemaakt van bevroren bananen, dus zonder room, suiker en eieren. Een gezond dessert (of ontbijt) en vegan friendly: nice! Let op: je hebt wel een blender nodig.

Ingrediënten voor 2 personen

2 zeer rijpe bananen

1 zakje bites no. 33 (of 2 handjes andere noten en wat chocolade)

optioneel: twee theelepels bijenpollen

To do:

Snijd de bananen in dunne plakjes. Doe de plakjes in een bakje en zet tenminste 2 uur in de vriezer.

Doe de bevroren bananenplakjes in een blender. Blend op pulse-stand en schraap zo nu en dan de stukjes banaan van de randen. Het duurt even voordat je ijs hebt. Het zal er eerst korrelig uitzien, maar wordt daarna glad. Wanneer je mooi ijs hebt schep je de bites er doorheen. Je kunt je nice cream meteen opeten, of wat meer laten opstijven in de vriezer. Schep 2 grote bollen ijs in twee schaaltjes. Strooi er wat bijenpollen overheen en klaar is je gezonde nice cream.

Nice cream met bites van BitesWeLove
Een schep nice cream met icabessen, amandelen en chocolade van BitesWeLove

Frisse Aziatische noedelsalde met geroosterde edamame bonen en tuinbonen (bites no. 20)

Deze koude noedelsalade is fijn licht, maar bomvol smaak. Je kunt de salade gemakkelijk mee naar je werk nemen en er je kleffe bammetjes-etende collega’s jaloers mee maken. Zorg er dan wel voor dat je je bites op het allerlaatste moment er doorheen doet.

Aziatische boedelsalade met bites
Aziatische noedelsalade met bites

Ingrediënten voor 2 personen

100 gram fijne rijstnoedels

150 gram komkommer, in dunne linten gesneden

100 gram winterwortel, julienne gesneden

3 bosuitjes, in dunne ringetjes gehakt

Een eetlepel muntblaadjes, fijngehakt (en wat extra voor garnering)

Een eetlepel korianderblaadjes, fijngehakt (en wat extra voor garnering)

1 zakje bites no. 20 (of twee handjes gedopte edamame boontjes)

Voor de dressing

1 eetlepel sojasaus

1 eetlepel vissaus

1 theelepel sesamolie

1 theelepel honing

1 flinke theelepel geraspte gember

een halve teen knoflook, fijngehakt

sap van een halve limoen

een halve rode chili (meer of minder naar smaak)

Zout en peper

Aziatische boedelsalade met bites
Aziatische noedelsalade met bites

To do:

Kook de rijstnoedels volgens de instructies op de verpakking. Wanneer ze gaar zijn spoel je ze af met koud water. Laat goed uitlekken.

Snijd alle groenten en kruiden en meng door de noedels. Maak de dressing door alle ingrediënten goed door elkaar te roeren. Giet over de noedelsalde en masseer in. Proef en breng op smaak met zout en peper.

Voeg op het laatste moment de bites toe zodat ze lekker crunchy blijven. Garneer met wat extra koriander- en muntblaadjes en eventueel een extra schijfje limoen.

Meer maken met bites? Check de volgende post!

BitesWelove heeft de bites naar mij opgestuurd, maar voor deze review is niet betaald- je kunt er dus op vertrouwen dat hier enkel mijn mening wordt gegeven. De recepten en foto’s (incl. de pack shots) zijn eveneens van mijn hand, dus geen aangeleverd reclamemateriaal. 

Over Rot van Meneer Wateetons

Review: Over Rot van Meneer Wateetons

Hoewel ik de smerige gezichten die getrokken worden wanneer ik het woord ‘fermentatie’ in de mond neem bijna gewend ben maakte mijn hart een sprongetje toen het boek Over Rot van meneer Wateetons voor mijn neus lag. Eindelijk was daar een meneer die een breed publiek het één en ander over fermentatie en de lekkernijen die hierdoor ontstaan kon vertellen en ook nog eens op scherpe en humoristische wijzen. Een meneer naar Sesu’s hart.

De smerige gezichten die bij mijn fermentatie gerelateerde verhalen worden getrokken zijn deels te wijten aan het feit dat ik voornamelijk fan ben van het experimenteren met kimchi– en dat ruikt nou eenmaal niet zo fris. Wanneer ik vertel dat brood, koffie en chocolade ook aan fermentatie onderhevig zijn geweest wordt er dan vaak lauwtjes gereageerd met “oh leuk”. Deze reactie kan natuurlijk het resultaat zijn van mijn niet al te sprankelende persoonlijkheid (ha), maar komt vooral omdat ik ik zelf (nog) zo weinig weet over fermentatie. Meneer Wateetons weet wél ontzettend veel en wanneer hij het niet weet haalt hij er een expert bij voor extra tekst en uitleg. Over Rot zal daarom menig smerig getrokken gezicht veranderen in een geïnteresseerde blik.

Inhoud Over Rot

Over Rot begint met een potje onmisbare theorie. Door fermenteren als oorlog uit te leggen waarbij verschillende micro-organismen tegen elkaar strijden wordt het proces behapbaar en is het een feest om over melkzuurbacteriën, gisten en schimmels te lezen. Vervolgens vertelt meneer Wateetons welke materialen je nodig hebt om thuis zelf gefermenteerde producten te kunnen maken en doet hij uit de doeken hoe je een multifunctionele fermentatiekast in elkaar knutselt.

Na de nodige theorie is Over Rot ingedeeld in de secties groenten, drank, vlees, vis en eieren, zuivel, bonen, noten zaden en granen en azijn. Elk onderdeel start met een introductie van een expert (een brouwer of chefkok bijvoorbeeld), en grondige informatie over het fermentatieproces en ingrediënten die je nodig hebt om vervolgens zelf aan de slag te kunnen gaan met het inleggen van groenten, het brouwen van bier of het maken van sojamelk. Naast recepten voor gefermenteerde producten vind je in het laatste onderdeel van Over Rot recepten om de meest bijzondere maaltijden op tafel te zetten. Denk aan ravioli met nootmuskaatboter, je eigen sneetjes zuurdesembrood met spicy bonensalade en gamba’s of bouillon met shoyusaus en wontons. Mijn lieve hemel!

Over Rot van Meneer Wateetons
Over Rot van Meneer Wateetons. Met duidelijke instructies!

Oordeel

Over Rot is zonder twijfel het leukste kookhandboek dat er is omdat meneer Wateetons de lezer daadwerkelijk wat leert, vlijmscherp schrijft en dat ook nog eens met goed gevoel voor humor, waardoor de informatie daadwerkelijk blijft hangen. De foto’s in het boek zijn om van te watertanden, de illustraties zeer strak en onder het kopje troubleshooting weet meneer Wateetons raad met al je fermentatieproblemen. Opvallend is de afwezigheid van foodie-geouwehoer (“oh my god, it’s soooo delishhhh”) waar je vandaag de dag in kookboeken, magazines en blogs (ja, ik maak me er ook schuldig aan) mee overspoeld wordt. Verfrissend!

Ik heb de vriend al gevraagd of we binnenkort samen een weekend vrij kunnen houden om die multifunctionele fermentatiekast te bouwen. Dat vond hij een beter plan dan sparen voor een dure en niet zo multifunctionele kimchikoelkast die op mijn verlanglijstje stond. Wel heb ik moeten beloven dat we dan ook samen een IPA (p. 118-119) zullen brouwen en ik heb moeten zweren- met twee vingers in de lucht- dat ik het uit mijn hoofd laat om Roquefort (p. 217-218) te maken (want zoals sommigen van jullie weten is de vriend geen fan van blauwaderkaas). Dat werd een deal. Zoals je ziet heeft meneer Wateetons mij plannen laten maken om actief met zijn boek aan de slag te gaan. Zijn doel om te “prikkelen en enthousiasmeren” is wat mij betreft dan ook verrot goed gelukt.

Over Rot. Het handboek voor fermenteren van Meneer Wateetons kun je bij je (digitale) boekhandel voor €29,95 aanschaffen.

Uitgeverij: Good Cook.

Meneer Wateetons heeft een blog trouwens!

Voor deze review is niet betaald, ook is mij niet door iemand anders verzocht een review over dit boek te schrijven.

slacentrifuge

Als Hiske Versprille het zegt: de must-have slacentrifuge

Gadgets voor in de keuken zijn bijzonder gevaarlijk. Frutsels als eiersnijders, citroenpersers, sushi-oprolhulpmiddelen, juliennesnijders, spaghettimeters, champignonborsteltjes en andere prullaria nemen als je niet oppast binnen no time je keuken over en kun je er zelf nauwelijks je kont nog keren. Die hebbedingetjes voor in de keuken zijn natuurlijk ideaal als cadeau, maar na het geef-, ontvang- en bedankmoment begint het ruimteprobleem. En zeg nou zelf: hoe vaak maak je sushi in een mal? Leer rollen! Wanneer pers je een citroen uit met zo’n tool met pit-opvang-bakje? Gebruik je handen! Een julienne snijder? Leer potverdorie snijden! De meeste gadgets zijn gewoonweg overbodig.

Hoe verleidelijk sommige foodies het ook vinden om elke grappige pannenlap of handige theemuts aan te schaffen, ik heb mezelf meestal in de hand. Wanneer mijn oog op een frutsel valt zie ik tegelijkertijd mijn uitpuilende keuken voor me. Dat helpt.

De slacentrifuge wens

Voor mij zijn de onmisbare keukentools op één hand te tellen: een goed koksmes, een mandoline voor als je echt heel dun moet snijden, een siliconen spatel, een grote snijplank en…. een slacentrifuge. Ja, dit laatste lees je goed. Een slacentrifuge. Tot Sinterklaasavond was ik jaren lang slacentrifugeloos, een verschrikkelijke tijd. Niets kan je maaltijd zo goed verpesten als natte, slappe sla of kruiden. Jaren heb ik gedept tot ik een ons woog en zelfs de sla in een theedoek gebonden en er hard mee heen en weer gezwaaid (van Jamie Oliver geleerd), maar zo droog als uit de goede oude slacentrifuge werd de boel nooit.

Waarom ik zo lang op een slacentrifuge heb moeten wachten heeft meerdere redenen. Ten eerste omdat ik me toch een pietsie schaamde voor mijn wens om er één te gebruiken: zo’n ding is natuurlijk lang niet zo blits als een als een blinkend koksmes. Maar nadat ik uit de kast kwam en meneer de vriend inlichtte over mijn slacentrifuge verlangen- en hij eerst afkeurend mompelde dat zo’n ding toch echt wat voor huisvrouwen uit de jaren ’50 was- luidde de legitieme vraag: “waar moeten we zo’n groot ding dan laten?” Goed punt, want de geringe ruimte in de keuken bood echt geen plek voor een sla centrifuge. Zo’n ding heeft namelijk de grootte van een flinke stoofpan. Dus ja, waar láát je dat in je kleine Amsterdamse keuken?

De slacentrifuge die past

Voor elk probleem is er een oplossing, want de vriend zag zo vlak voor Sinterklaas dat Hiske Versprille (de opvolger van Johannes van Dam die heerlijk scherp schrijft) in Het Parool tipte over een slacentrifuge: een super hippe, maar vooral handige bak waar je sla droog en fris uitkomt en bovendien INGEKLAPT kan worden. Jawel, deze sla centrifuge kan min of meer plat gemaakt worden zodat ie een stukje kleiner is dan de ouderwetse exemplaren en staat nu op de stoofpan in mijn kleine keuken te shinen. Dat past nét.

De gewassen sla stop je in het mandje dat ook in- en uitgeklapt kan worden. Vervolgens trek je een paar keer aan de hendel, de boel wordt drooggedraaid en met de handige stopknop kun je alles tot stilstand brengen. Dan is je sla klaar om in een salade verwerkt te worden, of kunnen je kruiden er weer tegenaan. De hoeveelheid water die in de bak achterblijft kun je dan met een voldaan gevoel wegspoelen, wetend dat dit zonder je keukenhulpje allemaal in de salade had gezeten.

Met deze inklapbare slacentrifuge is een langgekoesterde wens is in vervulling gegaan en raad ik iedereen aan om er één aan te schaffen. Hier kan geen juliennesnijder of paddenstoelborsteltje tegenop, hoor. Ban de overbodige keukenprullaria uit je keuken en schaam je vooral niet om iets ogenschijnlijk truttigs als een slacentrifuge in een kastje te hebben staan. Als Hiske zo’n ding zonder blikken of blozen aanprijst, dan doe ik het ook. En als wij dat doen kun jij het ook. Met trots. En mocht je je toch schamen dan kun je dit exemplaar redelijk makkelijk verstoppen door ‘m op te vouwen en in je stoofpan op te beregen. Handig hė?

slacentrifuge
slacentrifuge ingeklapt
slacentrifuge
slacentrifuge uitgeklapt

 

 

 

 

 

 

 

slacentrifuge
slacentrifuge onderdelen

 

 

 

 

 

 

 

 

Merk: Emsa

Inhoud 4 liter

Prijs: E24,95

Voor deze review is niet betaald, ook heeft niemand mij verzocht een review over dit product te schrijven

 

The Dumpling Sisters

Review: het kookboek van The Dumpling Sisters

“Goh, je zou zó naast de dames op de cover kunnen,” is de eerste reactie van de verkoopster in de boekenwinkel wanneer ik het kookboek van The Dumpling Sisters op de toonbank leg om af te rekenen. Voor ze de streepjescode scant geeft ze me nog een dikke knipoog. Dergelijke opmerkingen over mijn Aziatische uiterlijk hoor ik wekelijks en zijn soms behoorlijk vermoeiend en irritant, maar deze keer vond ik het wel leuk- of eigenlijk, ik beschouwde het als een compliment. Want op de cover met The Dumpling Sisters, dat zou ik (ondanks dat ik hard mijn best doe om het internet Sesu’s bolle toet-vrij te houden) helemaal te gek vinden. Ik zie het al voor me: ik, als derde Dumpling Sister! De lang verloren zus, in Nederland teruggevonden én blijkt koken ook nog eens heel leuk te vinden. Dat ik uit niet Chinees, maar Koreaans ben laat mijn twee zussen koud. Familie is familie, punt.

Er zijn oneindig veel redenen waarom ik fan ben van The Dumpling Sisters Amy en Julie, maar de voornaamste redenen zijn hun oprechte interesse voor zowel de wetenschap als eten, hun drang om kennis te delen, goed te volgen recepten te produceren en natuurlijk hun sprankelende voorkomen op hun booming Youtube kanaal. Opgegroeid in Nieuw Zeeland, met ouders die leefden van hun mobiele eetkraam is hun liefde voor de Chinese keuken met de paplepel ingegoten. Nadat beide dames aan de prestigieuze universiteiten Cambridge en Oxford hun PhD en MA behaalden startten ze hun blog om hobbykoks een handje te helpen met het vouwen van dumplings- en dat is hun meer dan goed gelukt. Na een internethit te zijn geworden werd het onlangs dan ook tijd om ook offline van de zussen te horen middels een echt kookboek. En wát voor één!

De indeling van het kookboek van The Dumpling Sisters

The Dumpling Sisters beloven je bekend te maken met meer dan 100 familierecepten en dat doen ze heel gevarieerd. De eerste sectie in het boek begint met de Kantonese yum cha, kleine hapjes zoals garnalendumplings, gestoomde varkensbapao’s, Taro dumplings en heerlijke lente-ui pannenkoeken (ja, die laatste zijn vergelijkbaar met de Koreaanse pajeon!).

In het daaropvolgende onderdeel Chineasy delen de dames makkelijke en snelle Chinese gerechten die een alternatief vormen voor de bekende afhaalgerechten. Een bijzonder leuk idee, want werkelijk alles ziet er lekkerder uit dan de gerechten die ik wel eens afhaal. Denk aan tofu steaks, of simpel rundvlees met komijn en koriander. Om van te watertanden. Daarna wijden The Dumpling Sisters twee hoofdtukken aan gerechten die je kunt delen (maak de sha cha kip!) en noedels om bij weg te dromen, waarbij de supersnelle noedelkippensoep onweerstaanbaar mooi op de foto is gezet. Het onderdeel met feestmaaltijden maakt dat je zin krijgt om dit jaar toch maar wel je verjaardag te vieren- het liefst nú- zodat je een goed excuus hebt om schalen vol buikspek, kiplolly’s of steurgarnalen op te dienen.

Een kookboek is geen volwaardig kookboek zonder gebak en andere zoetigheden en de zussen hebben dan ook flink uitgepakt qua desserts en cakejes. Hoewel ik meestal niet zo’n liefhebber ben van Chinese zoetigheid, hebben The Dumpling Sisters mij positief weten te verrassen met hun kleefrijstdumplings, karamelsaus met zoute soja en tijgercake: die ga ik zeker proberen te maken.

Tot slot eindigt het boek met twee onmisbare basics: het maken van een goede bouillon en instructies voor het koken van jasmijnrijst. Dit is bijzonder handig en wat mij betreft had dit onderdeel voor in het boek geplaatst mogen worden: alleen een goede basis zorgt er immers voor dat je gerecht daadwerkelijk een succes wordt.

The Dumpling Sisters
The Dumpling Sisters: mooie foto’s en duidelijke instructies

Eindoordeel

Hoewel ik dol ben op kookboeken schaf ik er de laatste tijd steeds minder aan omdat er op het internet zo veel inspiratie kan worden opgedaan. Dat is ergens logisch, maar ook niet zo’n handige overweging van mij. Het kookboek van The Dumpling Sisters bewijst dat een kookboek een mooie aanvulling kan zijn op een blog van de auteur(s). Omdat zoiets tastbaars als een boek toch heel bijzonder is, is er met erg veel zorg en aandacht aan het boek gewerkt. De foto’s zijn om door een ringetje te halen: de gerechten zijn licht kleurrijk en hebben stuk voor stuk het ik-wil-dit-nu-eten-effect. Niets is leuker dan zo’n mooi boek in je handen houden en door te bladeren om ideeën op te doen. Daar kan het internet niet tegenop.

De verschillende hoofdstukken hebben allemaal een leuke en bondige inleiding met achtergrondinformatie en de recepten zijn makkelijk geschreven, overzichtelijk en goed uit te voeren. Het meest bijzondere aan het boek vind ik Amy en Julie’s oprechte enthousiasme om hun smaken waarmee ze zijn opgegroeid met een breed publiek te delen. Dit doen ze zonder poehaa, gekke ingrediënten of vreemde kook cheats. Ook hebben ze lak aan de huidige trends omtrent gluten- of koolhydraatvrij eten. Dat is voor mij een absolute plus! The Dumpling Sisters laten de wereld zien wat zij lekker vinden- en dat valt alleen maar te prijzen.

Het enige minpunt aan dit boek is dat er wat mij betreft meer ruimte aan basisrecepten gegeven mocht worden. Naast de bouillon en jasmijnrijst zouden er ook recepten voor verse noedels mogen worden toegevoegd bijvoorbeeld. Maar dit is dan ook het enige ‘negatieve’ wat ik het op te merken, en dus te verwaarlozen. Ik ben bijzonder blij met het boek en ga er veel gerechten uit koken. Het liefst zou ik dat natuurlijk samen met Amy en Julie willen doen, gezellig met z’n drieën dumplings vouwen- als echte zussen onder elkaar. Dan maak ik natuurlijk een foto voor de verkoopster van de boekenwinkel.

The Dumpling Sisters
The Dumpling Sisters