tempeh kering

Voor bij de rijsttafel of als snack: tempeh kering

Tempeh kering is een verslavend en vegetarisch bijgerecht voor bij een geslaagde Indonesische rijsttafel. De reepjes tempeh zijn krokant gebakken en bedekt met een heerlijk zoet-zure en spicy saus die ook nog eens heerlijk sticky is. Andere namen voor tempeh kering zijn overigens sambal goreng tempeh kering of simpelweg tempeh goreng. Maar hoe het ook wordt genoemd, dit bijgerecht is verschrikkelijk goed.

Niet een beetje maar een berg tempeh kering

Zoals eerder al eens gezegd ben ik een groot tempeh-liefhebber en zou ik deze gefermenteerde sojabonen het liefst elke dag bakken en bedekken met een lekkere pittige en plakkerige saus. Toen de meneer thuis me een paar dagen geleden aanmoedigde om weer eens een Indonesische maaltijd te koken (want tja, hij dacht: die meid heeft nu toch de tijd nu ze met verlof is) ging ik akkoord mits hij een paar blokken tempeh voor me wilde inslaan waar ik één belachelijk grote batch tempeh kering van kon maken. Daar kon de meneer mee leven en ging direct op tempeh-jacht. Hieronder vind je een normale(re) hoeveelheid tempeh kering overigens, maar je kunt het recept redelijk makkelijk opschalen. Let dan alleen wel op het aantal chilipepers dat je dan extra gebruikt- het kan namelijk te pittig worden als je de hoeveelheden zonder te proeven verdubbelt.

tempeh kering
Tempeh kering: zoet, zuur, pittig & sticky

Tempeh kering: ieders favoriet

Wees overigens gewaarschuwd: wanneer je een Indonesische rijsttafel klaarmaakt en zowel vegetariërs als echte vleeseters uitnodigt, dan is de kans groot dat de tempeh kering net zo hard door carnivoren wordt weggewerkt als de planteneters. Maak dus genoeg!

Ingrediënten:

400 gram tempeh

1 ui

3 rode chilipepers

3 tenen knoflook

Duim gember (of stuk laos)

Een halve eetlepel tamarinde

3 eetlepels palmsuiker

3 eetlepels water

zout

Olie om in te frituren

To do:

Verhit de olie in een pan. Snijd de tempeh in dunne reepjes of kleine blokjes. Bak de reepjes in 4-5 minuten goudbruin en knapperig en laat uitlekken op keukenpapier.

Maak een pasta van de ui, chilipepers, knoflook en gember door ze in de keukenmachine goed fijn te malen. Zet een koekenpan op het vuur en verwarm een scheut olie. Bak de pasta een paar minuten totdat ie goed begint te geuren. Voeg dan de tamarinde, water, een snufje zout en palmsuiker toe. Roer alles goed door elkaar totdat je een roodbruin ‘papje’ hebt. Let op dat je de palmsuiker niet laat verbranden.

Voeg de stukjes tempeh toe en zorg ervoor dat elk stukje is bedekt met de lekkere sticky saus. Het fijne aan deze tempeh kering is dat je hem zowel warm als koud kan serveren. Allebei even lekker! Serveer met wat groenten en rijst, of eet restjes op een broodje met wat ingelegde groenten. Yum.

tempeh kering
Tempeh kering: een favoriet voor bij de rijsttafel

 

 

Zoete aardappelfriet met sriracha mayo

Zoete aardappel friet met sriracha mayo

Mijn liefde voor spice en hitte gaat ver. Ik kan er echt van balen als ik nét te weinig chilivlokken heb om mijn eieren goed mee te pimpen of erger: wanneer blijkt dat de pot sambal op zijn zijkant in de koelkast ligt te lekken en de pot dus onbedoeld leeg is. Dan baal ik van de bende, maar vooral om de verloren pittigheid en de flauwe kom rijst die dat bijvoorbeeld tot gevolg heeft.

De liefde voor hitte heeft er ook voor gezorgd dat het gewone patatje met waar ik zo dol op ben, plaats het moeten maken voor zoete aardappelfriet met sriracha mayo. Verslavend! Ik drink zo’n fles sriracha nog eens op! Voor mij is zoete aardappelfriet met sriracha mayo een fijne maaltijd voor doordeweeks die- mits je niet al te veel mayonaise op je bordje kwakt- ook nog eens redelijk gezond is wanneer je er een salade of wat groente bij serveert. De friet bak je gewoon in de oven, dus je hoeft niet bang te zijn voor onaangename frituurdampen.

De combinatie van zoete aardappel en spice doet het wat mij betreft beter dan met gewone friet, maar mocht je het hier niet mee eens zijn, kun je voor dit recept aardappels naar keuze gebruiken. Hier gebruik ik chilipoeder en gerookte paprika om de zoete aardappels nog lekkerder mee te maken, maar je kunt ook losgaan met andere kruiden en specerijen zoals komijn en garam massala. Voor de sriracha mayo heb ik de mayonaise niet zelf gemaakt (foei) omdat ik niet genoeg eieren had, maar vooral omdat ik- heel eerlijk hè- ook geen zin had om zelf mayonaise te maken. Maar bij dezen beloof ik je dat ik in de toekomst een basisrecept voor mayonaise met je zal delen. Maar first things first, hier het recept voor het patatje met 2.0:

Zoete aardappelfriet met sriracha mayo
Zoete aardappelfriet met sriracha mayo: het patatje met, 2.0

Ingrediënten voor 2-4 personen

4 flinke zoete aardappels met schil, schoongeboend

1 theelepel gerookte paprikapoeder

½ theelepel chilipoeder

Zout en peper

1 eetlepel maïzena

2 eetlepels olijfolie

Sriracha mayo:

3 eetlepels goede mayonaise

1 eetlepel sriracha (meer of minder afhankelijk van je smaak)

optioneel: half knoflookteentje, uitgeperst.

To do:

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Laat de schil aan de zoete aardappels zitten. Snijd in rechte frieten of wedges. Bestrooi met gerookte paprikapoeder, chilipoeder, zout, peper, en maïzena (dit laatste zorgt ervoor dat de zoete aardappelfriet knapperig wordt). Hussel goed doorelkaar. Spreid uit over een bakplaat en bak in dertig minuten roodbruin en licht knapperig. Draai de frieten op de helft van de baktijd een keer om.

Voor de sriracha mayo meng je de mayonaise, knoflook en sriracha door elkaar. Proef of je het pittig genoeg vindt en voeg eventueel wat extra sriracha toe.

Wanneer de frieten klaar zijn haal je de bakplaat uit de oven en laat je de friet 5 minuten afkoelen zodat je ze makkelijker van de bakplaat kunt halen. Verdeel de zoete aardappelfriet met sriracha mayo over de borden en serveer met een salade.

Zoete aardappelfriet met sriracha mayo
Zoete aardappelfriet met sriracha mayo. Met een salade erbij ook nog eens een gezonde maaltijd- mits je je een beetje inhoudt qua mayo…
Kaasstengels met bacon uit de oven

Snelle snack: kaasstengels met bacon

Poeh poeh! Ik kom de laatste tijd flink wat tijd te kort om mijn blog fatsoenlijk bij te houden en daar baal ik toch best wel een klein beetje heel erg veel van. Maar het is mijn eigen schuld. De maand augustus vloog echt voorbij doordat allerlei leuke (en minder leuke) activiteiten mijn geringe vrije tijd opeisten, zoals geweldige festivals in Amsterdam, barbecues, bruiloften, diners in de zon. Daarnaast ben ik mijn (culinaire) reis naar Zuid Korea en Vietnam aan het organiseren en heb ik het in mijn maffe hoofd gehaald om maar weer eens te gaan bewegen nadat ik erachter kwam dat ik een sprintje naar een bijna wegrijdende tram eigenlijk niet trok. En dat op je 32e. Niet goed. Gevolg van het sportschoolbezoek is dat ik niet alleen sterker en fitter ben, maar ook nóg meer eet (en zoals de vaste lezer al weet: ik at al voor twee).

Dus toen ik zojuist met een rode boei en klotsende oksels na een trainingssessie weer thuiskwam werden er meteen broodjes gesmeerd en eieren gebakken. Maar daarna had ik nog meer trek. Tegelijkertijd bedacht ik me dat de recepten voor de FoodBlogSwap van de maand augustus al weer geplaatst moesten worden en begon hongerig de recepten van Cuisine van Sabine door te spitten, wetende dat ik daar absoluut een goede snack zou kunnen vinden.

De mooie blog Cuisine van Sabine is absoluut één van de leukste foodblogs van Nederland en je begrijpt dan ook dat ik een gat in de lucht sprong toen ik deze blog kreeg toegewezen voor de FoodBlogSwap van deze maand. Cuisine van Sabine wordt- je raadt het al- gerund door Sabine. Ze blogt sinds 2014 en met veel succes. Ik houd haar blog scherp in de gaten sinds ik ‘m vorig jaar ontdekte via Blog Society. Sabine’s recepten zijn fijn en toegankelijk en de styling en fotografie zijn om door een ringetje te halen. En hoe leuk is het dat Sabine voor haar blog samenwerkt met haar vriend! Zij kookt, schrijft en doet de styling, hij fotografeert- en het resultaat is fantastisch! Enne..Sabine werkt ook gewoon fulltime naast haar blog, dus ik mag in het vervolg niet meer zeuren over het gebrek aan tijd om te bloggen 🙂

De blog van Sabine is er echt één om te onthouden: niet alleen voor de variatie aan recepten en mooie foto’s, maar ook voor haar leuke reviews, zoals dit verslag over Lowlands. Als je naar Sabine’s blog surft begrijp je dat mijn knorrende maag en ik moeite hadden om iets lekkers uit te kiezen, want man wat een keus! Na enig gedub- omdat ik niet kon kiezen tussen de hartige cake of de kaasstengels- zijn het uiteindelijk toch de goudgele en knapperige rakkers geworden. Kaasstengels zijn één van mijn favoriete snelle snacks omdat ze zo heerlijk hartige en crispy zijn. Als kind behoorden ze al tot mijn bakrepertoire omdat ze zo bijzonder simpel zijn en bovendien snel klaar (ja, als kind had ik ook al weinig geduld). Ik heb de kaasstengels van Sabine letterlijk een twist gegeven door de bladerdeegstroken te draaien en ‘getwist’ af te bakken. Ook heb ik stukjes bacon en paprikapoeder toegevoegd voor extra hartigheid, crunch en smokeyness.

Kaasstengels met bacon uit de oven
Kaasstengels met bacon uit de oven

Ingrediënten voor 12 kaasstengels

6 plakjes bladerdeeg, nog half bevroren

100 gram Parmezaanse kaas + een beetje extra, fijn geraspt

75 gram bacon, in heel kleine blokjes gesneden

1 theelepel oregano

snufje paprikapoeder (al dan niet gerookt)

snufje chilipoeder

vers gemalen peper

To do:

Verwarm de oven voor op 200 graden.

Zet een kleine koekenpan op het vuur en laat heet worden. Voeg de blokjes bacon toe en bak knapperig. Laat uitlekken op keukenpapier.

Bestrooi het aanrecht of een grote snijplank met een beetje bloem en leg er 3 half bevroren plakes bladerdeeg op. Probeer snel te werken, want als het bladerdeeg helemaal ontdooid is wordt het vouwen een stuk lastiger. Beleg de plakken bladerdeeg met de Parmezaanse kaas, bacon, orgeano, snufje paprikapoeder, chilipoeder en peper. Druk een beetje aan. Leg de andere 3 plakjes bladerdeeg er bovenop en bestrooi met een beetje bloem. Rol de drie blaerdeegpakketjes een beetje uit met een deegroller.

Snijd elk bladerdeegpakketje in vier stroken. Pak een strook voorzichtig op en druk de randen van de onder- en bovenkant goed aan. Draai de onder en bovenkant dan allebei drie keer in tegengestelde richting zodat je een “twister” krijgt. Leg op een bakplaat met bakpapier en herhaal met de andere bladerdeegstroken. Bestrooi de kaasstengels met een klein beetje extra Parmezaanse kaas voordat je ze in de oven schuift. Bak de kaasstengels in ongeveer een kwartier knapperig en goudbruin. De perfecte snelle snack die er ook nog eens gezellig uitziet!

Onverhoopt één of meerdere kaasstengels over? Je kunt ze één tot twee dagen in goed afgesloten trommel of bakje bewaren.

Kaasstengels met bacon uit de oven
Kaasstengels met bacon uit de oven

 

Mango frozen yoghurt

Frisse mango frozen yoghurt (in 1 minuut bereid)

Nu Amsterdam opeens tropische trekjes vertoont en ik met een rode boei en klotsende oksels op mijn stalen ros langs de broeierige grachten ploeter is er maar één ding wat ik wil: ijs. En dan het liefst mijn eigen lichte versie, namelijk mango frozen yoghurt, oftewel yoghurtijs met mango.

Dat ik het recept voor deze ultrasnelle mango frozen yoghurt niet eerder heb gedeeld verbaast me, want het is zo’n gaaf recept door zijn eenvoud en doet het ook prima tijdens minder warme dagen. Want wist je dat je binnen een minuut de meest vrolijke en lekkere frozen yoghurt (of met een pietsie extra vriestijd zelfs ijsjes) op tafel hebt kunnen staan? En dat je die prima aan gasten kunt voeren en de show mee kunt stelen tijdens feesten en partijen, maar ook als ontbijt naar binnen kunt lepelen? Ontbijt? Ja. In deze frozen yoghurt zit enkel mango, een zelfde hoeveelheid Griekse yoghurt, wat honing en dan twee geheime ingrediënten die “lekker ijs” naar het niveau “heel lekker ijs” tillen: simpelweg munt en rode chilipeper. Dus wat je op de foto ziet is eigenlijk hetzelfde als het bakje yoghurt met fruit dat je doordeweeks ‘s ochtends naar binnen slurpt, maar dan leuker- en kouder. Als dessert is deze mango frozen yoghurt een goede vervanger voor roomijs, dus ook nog eens een goede om te onthouden voor als je onverwachts een fitgirl over de vloer krijgt. Want die wil geen pruimenijs met room of een flink stuk clafoutis– ik zeg het je.

Maar de smaak van deze mango frozen yoghurt is de belangrijkste reden om dit recept met je te delen: fris, lichtzoet en een beetje spicy. Heerlijk op zomerochtenden, – middagen én -avonden. En dat binnen 1 minuut- mits je een blender hebt. Dat dan weer wel, ja.

Ingrediënten:

250 gram bevroren stukjes mango (uit het vriesvak van de supermarkt of zelf ingevroren)

250 milliliter Griekse yoghurt

1 eetlepel honing (als je echt van zoet houdt, doe dan wat meer)

1/2-1 rode chilipeper (afhankelijk van jouw smaak en pittigheid van de peper)

2 flinke eetlepels gehakte muntblaadjes (zo’n 8 gram) + evt. wat extra voor garnering

To do:

Doe alle ingrediënten in de blender en meng tot een zo glad mogelijke massa. Doe de mango frozen yoghurt in glaasjes of kommetjes en garneer met wat extra chili en muntblaadjes. Je kunt er ook voor kiezen om je frozen yoghurt tot ijs te laten opstijven. Zet het dan nog ongeveer 2 uur in de vriezer en roer af en toe door.

Mango frozen yoghurt
Mango frozen yoghurt met chili en munt
kikkererwtensoep

Snelle kikkererwtensoep met tomaat

Ja mensen, hier een verse niet verse soep. Ja. Ik maak de soep zelf, dus het komt niet in poedervorm uit een zakje, maar de ingrediënten komen nou niet bepaald direct van het land. De hoofdingrediënten, kikkererwten en tomaat, komen namelijk uit mijn (stoffige) voorraadkast én uit blik. Smerig? Nee. Hier maak je echt de lekkerste (en snelste) kikkererwtensoep van.

snelle kikkererwtensoep met tomaat
snelle kikkererwtensoep met tomaat

Deze kikkererwtensoep is denk ik de enige soep die ik geregeld maak waar geen enkele verse groentesoort in zit. Tegen de teleursgestelde direct-van-het-land-etende-lezer: hier heb ik goede redenen voor. Kikkererwten gebruik ik negen van de tien keer uit blik omdat ik geen tijd en zin heb om gedroogde kikkererwten een nacht te laten weken. Meestal weet ik ’s avonds pas dat ik diezelfde avond kikkererwten op mijn bord wil, dus dan schiet je met braaf weken niets op en eindig je met een leeg bord. Tomatenblokjes uit blik (mits je de goede blikken gebruikt) zijn op dit moment beter dan verse tomaten: ze hebben veel meer smaak. Chefs gebruiken ook dikwijls passata en tomatenblokjes vanwege de intensere smaak dan verse exemplaren, dus ik doe dat gewoon ook. Maar de belangrijkste reden waarom ik deze soep graag eet is omdat het een comfortsoep is die je altijd kunt maken wanneer je na een lange werkdag een lege koelkast treft en je geen puf meer hebt om naar de supermarkt te strompelen. I-de-aal. Deze kikkererwtensoep wordt jouw nieuwe Meatless Monday- (of Tuesday-, of Wednesday-) soep, let maar op!

De vriend zag het helemaal niet zitten (“oh, kikkererwtensoep” en stak afkeurend zijn tong uit) en vroeg zich angstig af of het “weer een Turkse soep” was die hij om van te spugen- zo vies- zou vinden (lees het hier). Na een theelepeltje opgeslurpt te hebben werd de kikkererwtensoep op normaal tempo naar binnen gewerkt en zei de vriend opgelucht dat het net een linzensoep was. En dat klopt ook wel, qua smaak komt deze kikkererwtensoep overeen met de (Turkse!) linzensoep die een vast onderdeel van ons wintermaalrepertoire vormt. Alleen is deze soep binnen een kwartier klaar en staat ie dus sneller op tafel dan de variant met linzen én de meeste afhaalmaaltijden- en dit vind ik altijd wel een fijn idee.

Ingrediënten voor 4-6 personen:

1 ui, grof gehakt

3 tenen knoflook, grof gehakt

1 theelepel komijnpoeder

1 theelepel (gerookt) paprikapoeder

½ rode peper, in ringen gesneden (of laat weg)

2 blikken kikkererwten van 400 gram, afgespoeld en uitgelekt

2 blikjes tomatenblokjes van 250 gram

750 milliliter groente- of kippenbouillon

3 eetlepels platte peterselie, fijngehakt

Sap va een halve tot hele citroen

Zout en peper

olijfolie

Optioneel: dikke yoghurt

To do:

Zet een grote soeppan met een flinke scheut olijfolie op het vuur. Bak de ui en knoflook op laag tot middelhoog vuur zacht. Voeg de komijn, paprikapoeder en rode peper toe. Bak nog 1-2 minuten door. Voeg de tomatenblokjes en bouillon toe. Breng zo nu en dan roerend aan de kook.

Zodra de soep kookt voor je de kikkererwten toe. Laat 2 minuten doorkoken. Pureer met een staafmixer. Breng op smaak met zout, peper en citroensap. Schep in kommen, voeg een lepel yoghurt toe en bestrooi met wat gehakte peterselie.

snelle kikkererwtensoep met tomaat
snelle kikkererwtensoep met tomaat
Pad Thai met garnalen (gebakken noedels)

Pad Thai met garnalen (gebakken noedels)

Pad Thai is waarschijnlijk één van de beroemdste Thaise gerechten die er bestaan- of in ieder geval in het westen- en is dan ook op zo ongeveer elke menukaart van Thaise restaurants en afhaalcentra te vinden. Hoe gek ik ook op de Thaise keuken ben en bijna wekelijks een Thai style curry of salade maak en echt verslaafd ben aan Thaise viskoekjes, had ik me tot voor kort nog nooit aan Pad Thai gewaagd. Dit komt enerzijds omdat ik tot een paar jaar geleden dacht dat ik niet van gebakken noedels hield (ja, ik weet dat dat gek is) en omdat ik in Thaise restaurants veelal dezelfde gerechten bestel zodat ik dan verzekerd ben van een goddelijk maal. Met andere woorden: “wat een boer niet kent dat eet hij niet” is zo nu en dan ook op mij van toepassing. Ja, ik kom er open en eerlijk voor uit (ik heb bijvoorbeeld ook nog nooit beef Wellington gegeten, dat lijkt me nou niks, zo’n homp vlees in deeg). Hoe dan ook, de tijd dat ik onbekend was met Pad Thai is nu eindelijk verleden tijd.

Pad Thai gebaseerd op het recept van Saiphin Moore

Zoals je eerder hebt kunnen lezen ben ik erg blij met het boek Rosa’s Thai Café. Hoewel ik het boek vooral prees om Saiphin Moore’s moderne twists en creativiteit was het eerste gerecht dat ik uit haar boek maakte toch die goede ouwe Pad Thai. Het gerecht was smakelijk gefotografeerd en bovendien was Moore’s versie met garnalen en daar ben ik sowieso dol op. Ik heb het gerecht twee keer gemaakt: één keer volgde ik het exacte recept, de andere keer heb ik verse chilipeper, wat meer vissaus en knoflook toegevoegd. De Pad Thai uit Rosa’s Thai Café is namelijk lekker, maar naar mijn smaak toch een beetje vlak. Knoflook en chili maakten de boel meer dan goed!

Pad Thai met garnalen (gebakken noedels)
Pad Thai met garnalen (gebakken noedels)

Het ingrediënt dat Pad Thai tot Pad Thai maakt is (behalve de noedels) het zurig smakende vruchtvlees van de peulvrucht van de tamarindeboom dat er doorheen gaat. Je kunt tamarindepulp- of pasta gebruiken. Je maakt hier een saus van, samen met wat sojasaus en knoflook die je over de gebakken noedels en groenten giet: bijzonder lekker. Velen van jullie zullen Pad Thai eerder hebben gegeten of gemaakt, maar ik hoop dat deze blogpost dan een fijne reminder is om dit eenvoudige maar smaakvolle gerecht weer eens op tafel zetten. Voor de lezers die nog nooit Pad Thai hebben bereid: maak het nu, het staat binnen een poep en een scheet op tafel en je hebt nog sneller schoongelikte borden.

Ingrediënten voor 3-4 personen

300 gram glasnoedels, 20 minuten geweekt in warm water en uitgelekt

12-16 (reuze)garnalen

4 eieren, losgeklopt

2 eetlepels gedroogde koolraap (te koop bij de Aziatische supermarkt)

2 handen taugé

2 tenen knoflook, fijngehakt

een halve theelepel chilipoeder

1 rode chilipeper, fijngehakt (met of zonder zaadlijsten)

3 bosuitjes, fijngehakt

4-5 eetlepels geroosterde pinda’s, grof gehakt

1 limoen in partjes, voor erbij

olie om in te bakken

evt Thaise vissaus om op smaak te brengen

Voor de Pad Thai-saus:

3 eetlepels tamarindepulp (te koop bij Aziatische supermarkt) (of 3-4 eetlepels tamarindepasta)

3 eetlepels plantaardige olie

3 sjalotten, gesnipperd

1 teen knoflook, fijngehakt

2 eetlepels palmsuiker

1-2 eetlepels Thaise vissaus

To do:

Begin met de Pad Thai-saus. Laat de tamarindepulp in ongeveer 6 eetlepels heet water weken. Roer door. Zet een pan op het vuur met wat olie en roerbak de sjalotten totdat ze goudbruin zijn. Voeg de knoflook toe en bak kort mee, maar laat niet verbranden. Vervolgens schenk je de de tamarindepulp (of pasta) in de pan die je iets laat inkoken. Voeg de palmsuiker toe en roer goed door. Voeg daarna de vissaus toe en laat een minuut ietwat inkoken. Draai het vuur uit en zet de saus apart.

Zet een wok met een flinke scheut olie op hoog vuur en laat heet worden. Voeg de chili, knoflook en eieren toe en doe de noedels erbij. Roer totdat de eieren bijna gestold zijn. Voeg de garnalen en gedroogde koolraap toe. Zodra de garnalen gaar zijn voeg je de Pad Thai-saus toe die je nog mee roerbakt totdat de noedels mooi bruin zijn gekleurd. Schep de taugé, pinda’s en bosuitjes door de noedels en bak een minuut door. Breng op smaak met extra vissaus. Schep op borden en serveer met partjes limoen.

Pad Thai met garnalen (gebakken noedels)
Pad Thai met garnalen (gebakken noedels). Vergeet niet flink wat limoensap er doorheen te doen!

 

 

Ontbijtpannetje met quinoa en cavolo nero

Hipster-alarm: ontbijtpannetje met quinoa en cavolo nero

Enige tijd geleden heb ik mezelf plechtig beloofd om nooit quinoa, hét hipsterzaad sinds een paar jaar, in mijn keukenkastje te bewaren en er mee te kokkerellen. En bloggen over een ontbijtpannetje met quinoa lag al helemaal niet in de planning. Dit omdat ik om diverse sociaal politieke redenen geen quinoa-fan ben, in tegenstelling tot veel healthy fitgirls en flextariers die op de meest bizarre manieren quinoa door hun ontbijtjes, shakes, lunches en diners donderen. Omdat Sesu Chops een feel good blog is en ik de feel good lezer dan ook niet wens lastig te vallen met (al dan niet terecht) geklaag over toenemende honger onder Peruvianen en Bolivianen die hun eigen quinoa niet meer kunnen betalen als gevolg van gigantische prijsstijgingen door de grote vraag vanuit het Westen en tegelijkertijd het economische drama dat men daar te wachten staat wanneer het ‘wondergraan uit de Andes’ op grote schaal in het Westen verbouwd wordt of wanneer de quioa-hype simpelweg wegebt. Nee, daar hou ik verder mijn mond over en mijn gedachten hierover zal ik voor een andere (nog te starten) blog bewaren.

Waarom dan hier toch een recept voor een fleurig ontbijtpannetje met quinoa? Het antwoord is simpel: ik heb dan wel een grote bek over quinoa, maar absoluut geen ruggengraat. Zie mij als een ‘vegetariër’ die vlees wel heel lekker vindt en het dan ook niet afslaat wanneer het onverhoopt voor haar neus staat. Het toeval wilde dat iemand een half zakje met ‘graan’ uit de Andes (ook nog eens biologisch, poehpoeh) in mijn stellingkast had achtergelaten. En dan kun je twee dingen doen: de boel weggooien (en me schuldig maken aan food waste) of een waar hipsterontbijt bereiden en dat heel flashy op instagram zetten met de hashtag #cleaneating. Ik koos voor dat laatste en, toegegeven, ik heb er meer dan van genoten, van zowel de maaltijd zelf als van de vele vragen die ik over deze simpele maaltijd kreeg (waarom mag Joos weten). Vandaar dat ik hier het recept uit de doeken doe zodat iedereen zichzelf op zo’n ontbijt kan trakteren- mét of zonder quinoa: je kunt de zaadjes ook vervangen door boekweit of bulgur.

Om het hipstergehalte van dit ontbijtpannetje met quinoa nog extra te verhogen zit er ook nog eens cavolo nero in- hoezee! Deze palmkool kun je overigens rustig vervangen door ‘gewone’ boerenkool of spinazie. Overweeg ook pimpmogelijkheden voor een echt feestontbijt, zoals het toevoegen van stukjes feta en/of wat nootjes.

Ontbijtpannetje met quinoa en cavolo nero
Ingrediënten voor het ontbijtpannetje met quinoa en cavolo nero

Ingrediënten voor 1 ontbijtpannetje met quinoa en cavolo nero voor 1 persoon:

100 gram grof gesneden cavolo nero

1 kleine ui, fijngesnipperd

75 gram quinoa

300 milliliter groentebouillon

halve theelepel chilipoeder (weglaten indien je niet van pittig houdt)

1 ei

zout en peper

olijfolie

To do:

Kook de quinoa gaar in de groentebouillon. Giet af en laat goed uitlekken.

Zet een kleine koekenpan op het vuur en voeg een scheut olijfolie toe. Doe de ui, chilipoeder en cavolo nero met wat zout en peper in de pan en roerbak 5 minuten op middelhoog vuur. Voeg de quinoa toe en schep goed door de cavolo nero. Bak een minuut door en maak dan in het midden een kuiltje vrij voor het ei. Breek het ei in het kuiltje en laat 3-6 minuten met het deksel op de pan bakken- afhankelijk van hoe zacht/hard je de eierdooier wilt hebben.

Wanneer het ei naar wens is schep je de inhoud van je ontbijtpannetje met quinoa en cavolo nero op een bord. Eet op en je hebt de komende paar uur geen last van een knorrende maag.

Ontbijtpannetje met quinoa en cavolo nero
Ontbijtpannetje met quinoa en cavolo nero- maar het kan ook prima met boerenkool en boekweit of bulgur gemaakt worden
Koreaanse gefrituurde kip (Korean fried chicken)

Koreaanse gefrituurde kip (yangnyeom dak)

Meneer de vriend deed spontaan een vreugdedansje toen ik aankondigde weer eens Koreaanse gefrituurde kip op het menu te zetten. Hoewel de meeste mensen geen nee zeggen tegen kip in een krokant jasje en een spicy saus (behalve mijn vega-ouders) is dergelijke reactie toch wel zo leuk. En in het geval van de vriend ook begrijpelijk omdat ik een tijdje terug een stop heb gezet op de Koreaanse gefrituurde kip-consumptie in huize Sesu. Na mijn ontdekking van deze yangnyeom dak- a.k.a. Korean fried chicken en the better KFC– was het hek na de dam: een aantal weken gooiden we enthousiast kilo’s kippenvleugoels in het vet- misschien wel meer wanneer we gasten over de vloer kregen (“hey, X en Y komen, doen we Koreaanse gefrituurde kip bij de borrel? Ok dan!”). Gevolg was dat het huis permanent naar een ranzige vestiging van de echte KFC-keten ging stinken, met een onvermijdelijk frituurverbod tot gevolg.

Koreaanse gefrituurde kip (Korean fried chicken)
Koreaanse gefrituurde kip (Korean fried chicken) met een extra krokant jasje voor de Food Blog Challenge!

Toen Vanessa van de leuke blog Culinessa.com me erop wees dat zij samen met PJ van de eveneens toffe blog Nombelina.com een Food Blog Challenge organiseerde móest het frituurverbod onmiddelijk worden opgeheven. Korean Fried Chicken vormt namelijk de challenge van deze maand en die kan ik als (nep-)Koreaan, en the better KFC-verslaafde in het bijzonder, natuurlijk niet aan me voorbij laten gaan. Bovendien schaam ik me al tijden voor de bar slechte foto bij mijn eerdere recept voor Koreaanse gefrituurde kip, dus ik zag Vanessa’s uitnodiging ook als een mooie kans om een beter plaatje te schieten. Of dat gelukt is mag je uiteraard zelf bepalen.

Deze Korean fried chicken a la Sesu 2.0 is niet alleen een verbetering qua uiterlijk, maar ik heb het recept ook enigszins aangepast. Ik heb namelijk het geheime wapen voor de super sappige southern chicken voor deze versie ingezet: een brine van karnemelk. Nee, dat is nou niet bepaald Koreaans, maar dat zal me een worst wezen. Het resultaat is dat je extra juicy en tender kippenvleugels op je bord hebt, en daar gaat het toch om? Authenticiteitslovers en KFC-puristen verwijs ik bij dezen graag door naar mijn eerdere recept (dat ook aardig malse kippetjes oplevert, hoor).

Koreaanse gefrituurde kip (Korean fried chicken)
Koreaanse gefrituurde kip (Korean fried chicken)

Naast dat de kippenvleugels in een bad met karnemelk en gochujang (Koreaanse gefermenteerde peperpasta) moeten zwemmen geef ik je hierbij ook een trucje om het krokante jasje ook echt krokant te krijgen. Hier heb je geen beslag voor nodig waar je je hele keuken ongewild mee onder kliedert. Nee: wanneer je de kippenvleugels door de maïzena en bloem haalt dien je de boel daarna eerst een kwartier afgedekt te laten rusten totdat de ‘gebloemde’ buitenkant van de stukjes kip er een beetje papperig uit gaat zien. Dit wachten is echt belangrijk en zorgt voor een wereld van verschil op krokante jasjes gebied. Beloofd.

Deze Koreaanse gefrituurde kip is krokant én spicy door de gochujang en de ideale weekend-snack waar een mooi fris biertje bij gedronken moet worden. Een Koreaans biertje als Hite kan natuurlijk altijd, maar een fruitige en hoppige IPA is ook zeker geen straf. Cheers en dank aan Vanessa en PJ- vooral ook namens de vriend- voor het feit dat ik weer homemade Korean fried chicken mocht oppeuzelen.

Koreaanse gefrituurde kip (Korean fried chicken)
Koreaanse gefrituurde kip (Korean fried chicken): super juicy en lekker spicy

Ingrediënten voor Koreaanse gefrituurde kip voor 4 personen

750 gram kippenvleugels, gehalveerd

400 milliliter karnemelk

1 eetlepel gochujang (Koreaanse gefermenteerde peperpasta)

1 eetlepel sojasaus

90 gram maïzena

60 gram bloem

Flinke snuf zout en peper

Olie om te frituren

Spicy saus:

100 gram gochujang

3 eetlepels sojasaus

1,5-2 eetlepels sesamolie (afhankelijk van smaak en soort sesamolie)

3 theelepels geraspte gember

2 theelepels maisstroop

1 theelepel suiker

1,5 eetlepel witte wijnazijn

3 teentjes knoflook, geraspt

Evt. Scheutje water om saus wat losser te maken

To do:

Pak een kom waar je een eetlepel guchujang in doet. Roer eerst los met een klein scheutje karnemelk en een eetlepel sojasaus. Giet dan de rest van de karnemelk erbij en roer door. Doe de gehalveerde kippenvleugels in een zak of grote bak en giet er het karnemelk mengsel overheen. Sluit de zak of bak luchtdicht af en laat 4 uur, of nog liever een hele nacht, in de koelkast marineren.

Giet de kip af en laat uitlekken in een vergiet. Zet een klein steelpannetje op het vuur en verwarm alle ingrediënten voor de saus. Roer goed door, draai het vuur uit en zet apart.

Meng de bloem, maïzena, zout en peper door elkaar en strooi de helft over een groot bord. Leg de uitgelekte kippenvleugels op het bloem-maïzena mengsel. Strooi de andere helft bloem en maïzena over de kippenvleugels zodat ze goed bedekt zijn. Dek af met bakpapier en laat een kwartier staan. In die tijd kun je de olie om te frituren in een pan met dikke bodem verwarmen (of de frituurpan aanzetten). Zorg dat er tenminste 10 centimeter olie in de pan zit.

Test of de olie heet genoeg is om te frituren, zo rond de 180 graden. Doe dit met een stukje brood: wanneer het meteen gaat bruisen is de olie op temperatuur. Frituur de kippenvleugels in delen- wanneer je te veel in één keer frituurt daalt de temperatuur van het frituurvet te ver naar beneden. Frituur de kippenvleugels in 6-7 minuten goudbruin en knapperig. Schep met een draadspaan uit de olie en laat uitlekken op keukenpapier. Voor het ultieme krokante jasje frituur je de kippenvleugels nog een keer heel kort, zo’n 30 seceonden. Laat dan weer uitlekken op keukenpapier.

Warm de spicy saus nog even op. Serveer het naast de krokante kip, of smeer de saus er meteen al overheen zodat de kippenvleugels helemaal bedekt zijn. Onverhoopt wat stukjes Korean fried chicken over? Bewaar in de koelkast en warm de volgende dag op in een hete oven. Het krokante jasje is ook dan nog een krokant jasje, fijn hè?

Welke andere hapjes eet je bij deze Koreaanse gefrituurde kip? Wat dacht je van kimchi, een taugé salade, kleine courgette pannenkoekjes of de shiitake namul? Voor nog meer inspiratie kun je het Korean Food Lab doorspitten.

 

Koreaanse gefrituurde kip (Korean fried chicken)
Koreaanse gefrituurde kip (Korean fried chicken): je kunt de spicy saus meteen over de kip smeren, of er apart bij serveren
Mexicaanse tortilla soep

Mexicaanse tortilla soep (Sopa Azteca)

Dikwijls heb ik een paar ingrediënten voor mijn neus staan die me smekend aankijken om tot een mooi gerecht omgetoverd te worden. Soms weet ik meteen wat ik wil maken, soms spit ik eerst het internet door voor een portie inspiratie. Voor deze rijke Mexicaanse tortilla soep gold echter iets anders: ik was niet van plan om deze soep te maken, maar de soep drong zich vanzelf aan me op. Dit komt enerzijds omdat een paar ingrediënten uit de feestelijke FoodWeLove box komt die deze maand A Trip to Mexico als thema heeft. Hoe blij ik was met deze Mexicaanse feestbox en hoe het me heeft behoed voor een dikke januaridepressie heb je hier kunnen lezen.

Maar deze tortilla soep is ook het onvermijdelijke resultaat van een klein fietstochtje door de stromende regen. Dit is op zich geen probleem, maar dat wordt het wel wanneer je eerst zelf door een grote plas rijdt en tot aan je sokken doorweekt raakt, daarna een roestig koekblik bestuurd door een opa met overhangende oogleden je fluitend afsnijdt en je van schrik door een kapot bierflesje rijdt. Wanneer je dan thuiskomt, je fiets voor de deur wilt zetten, je sleutel in een modderpoel verdwijnt en je al tastend in de drek vloekend denkt dat je al heel lang naar de wc moet, dan heb je een baalmiddag. Een echte! En de enige remedie op van die natte baaldagen is voor mij een flinke soep. Toen mijn modderpoten en ik eenmaal veilig binnenshuis waren en ik de bonen uit de FoodWeLove box gekookt en wel op het aanrecht zag staan om frijoles negros refritos te bereiden veranderde het menu voor die avond spontaan in soep. En waar word je nou zowel warm als vrolijk van? Alleen van een echte Sopa Azteca natuurlijk!

Mexicaanse tortilla soep
Mexicaanse tortilla soep

En deze tortilla soep is niet zo maar een laf soepje hè. Het is een flinke tante, met tomaat, bonen, kip en natuurlijk wat tortilla chips. De soep is zo vullend dat je er geen brood of rijst bij hoeft te eten. Je schept gewoon een kom vol, fleurt de soep op met condiments als avocado, zure room, limoen en koriander en gewikkeld in een dekentje kun je deze comfortsoep dan fijn opslurpen. De vullende bonen en kip geven je een energieboost en alle kleuren in de soep brengen je geheid weer in de fiesta stemming. Die opa met zijn overhangende oogleden, het bierflesje in je fietsband en je moddervingers ben je dan zo weer vergeten.

Mexicaanse tortilla soep
Mexicaanse tortilla soep

Deze Mexicaanse tortilla soep heb ik bereid met de bonen en de tortilla chips uit de FoodWeLove box van januari, maar deze zijn heel eenvoudig te vervangen door 2 blikjes zwarte bonen en een zak tortilla chips naar keuze.

Ingrediënten voor 4-6 personen

De soep:

1 pasilla chili (chipotle kan ook)

1 grote ui, grof gehakt

3 tenen knoflook, grof gehakt

1 theelepel paprikapoeder

2 theelepels gemalen komijnzaad

½ theelepel chilipoeder

500 gram tomatenblokjes

1,5 liter kippenbouillon

450 gram kipdijfilet, in dunne reepjes gesneden

Bereide schildpadbonen uit de foodwelove box of 2 blikjes zwarte bonen à 400 gram, afgespoeld en uitgelekt (geen fan een flinke hoeveelheid bonen? gebruik dan 1 blikje of vervang door mais)

Zout en peper

Olijfolie

Erbij:

2 flinke handen tortilla chips

1 limoen, in partjes gesneden

1 avocado, in blokjes gesneden

een hand korianderblaadjes, gehakt

100 gram goed smeltende kaas, zoals cheddar

Zure room, hoeveelheid naar smaak

Optioneel: Chipotle salsa picante uit de FoodWeLove box voor een smokey touch

To do:

Zet een grote soeppan op het vuur (zonder olijfolie). Rooster kort de pasilla chili totdat de aroma’s vrij komen. Zorg dat de chili niet verbrandt omdat ie dan wat bitter kan gaan smaken. Haal dan uit de pan en laat iets afkoelen.

Doe een flinke scheut olijfolie in de soeppan en laat warm worden. Voeg de ui, knoflook en een snuf zout toe. Draai het vuur middelhoog en laat 4 minuten rustig bakken en voeg dan het komijnzaad, chilipoeder en paprikapoeder toe. Schep alles goed door elkaar en bak nog 4 minuten. Snijd de pasilla chili grof door, doe in de pan en draai het vuur even uit. Pureer de ui knoflook en chili met een blender tot en pasta.

Zet het vuur weer aan en voeg de tomatenblokjes en kippenbouillon toe. Draai het vuur laag en laat met het deksel op de pan een kwartier zachtjes koken. Pureer daarna een deel van de soep, maar zorg dat ie wel nog een beetje chunky blijft. Voeg de bonen en de kipreepjes toe en laat een minuut of twee doorkoken totdat het vlees gaar is. Proef of de soep op smaak is en kruid met zout en peper.

Verkruimel een deel van de tortilla chips en verdeel over diepe borden of kommen. Bestrooi met een beetje kaas. Schep dan de soep in de komen. Verdeel de avocado, zure room, korianderblaadjes en de overgebleven kaas en tortilla chips over de soep en serveer met een limoen partje. Voor een extra rokerige en spicy dimensie voeg je een paar druppels chipotle salsa picante aan je tortilla soep toe. Eet smakelijk!

De bonen en de tortillachips die hier worden gebruikt komen uit de januari-box die ik opgestuurd heb gekregen door het team van FoodWeLove. Voor mijn eerdere review of dit recept ben ik niet betaald.

Mexicaanse tortilla soep
Mexicaanse tortilla soep: een zonnige soep voor op regenachtige dagen

 

 

 

 

Snelle stoof met cannellini bonen

Snelle stoof met cannellini bonen, chorizo en boerenkool

Ik val maar meteen met de deur in huis: deze snelle stoof met cannellini bonen, chorizo en boerenkool is een winnaar. En een life saver, een comfort buddy en een gerecht om je hoofd helemaal in te duwen (servetten bij de hand houden dus). Ik zal je vertellen waarom dit eenpansgerecht minstens zo lekker is als de razend populaire coq a la bière en de chili met rundvlees.

Toen ik vanmiddag een dramatisch gesprek met een niet nader te noemen bedrijf dat gespecialiseerd is in spullen die fotografen gebruiken achter de rug had, besloot ik het pakket dat het desbetreffende bedrijf me veel te laat had toegestuurd op te halen bij de lokale tijdschriften- en sigarenboer in Amsterdam West. Aangezien deze zaak vlakbij de Ten Kate markt zaken doet was dat voor mij geen vervelend uitje en heb ik me onderweg vergaapt aan de uitgestalde soorten gevulde olijven en flinke pompoenen.

Bij het afhalen van mijn lang verwachte pakket- de inhoud zou er voor zorgen dat mijn foto’s ook in de winter van mooi zacht licht konden profiteren- voelde de kartonnen doos al verdacht licht. Ik hield mezelf, als iemand die net het bestaan van de telefoons met touch screens had ontdekt, voor dat de technologie van tegenwoordig zich zodaning had ontwikkeld dat de bestelde onderdelen nog niet eens een halve kilo zouden wegen, dus ik huppelde vrolijk richting huis (a.k.a. fotostudio).

Baaldag

Als je dan tijdens je huppeltochtje door een flinke duif met buikkramp meerdere vloeibare bruine duivenuitwerpselen op je hoofd en in je nek voelt vallen wordt die huppel een ferme tred. Ook de doos met de lichtgewicht camera tools was besmeurd met een aantal bruine vlekken. De ferme tred veranderde in rennen- niet zo’n goed idee omdat de wind in combinatie met mijn flitsende snelheid ervoor zorgde dat mijn haar met derrie in mijn gezicht werd geblazen.

Dan ben je blij wanneer je thuiskomt, je haar kunt wassen en het pakket schoon kunt vegen. Je wordt dan niet zo blij als blijkt dat het grote statief dat je had besteld niet in de doos zit en weer uren met de belabberde klantenservice van het niet nader genoemde bedrijf in de weer bent.

Een baaldag. Of tenminste, zo leek het te worden. Want baaldagen voorkom (of genees je) met snel comfort food. De boerenkool die ik op weg naar de lokale tijdschriften- en sigarenboer had opgepikt schreeuwde vanuit mijn boodschappentas dat hij me wel wilde opbeuren. En dat deed ie.

De snelle stoof als comfort food

Comfort food betekent vaak grote, warme stoofpotten voor mij. Maar die moeten vaak lang op het vuur staan. Een lastige zaak, want baaldagen vragen om snelle actie. Dus bedacht ik deze snelle stoof met fijne cannelini bonen- je weet wel, die witte kidneybonen, flink wat stukken chorizo en fijngesneden boerenkool. Voor deze snelle stoof moet je dan wel cannelini bonen uit blik gebruiken, anders ben je wel wat langer bezig. Naast de intense smaak van chorizo, die zo goed combineert met de bonen en de boerenkool zijn de twee geheime wapens voor deze snelle stoof wat komijn, gerookte paprika poeder en een pietsie chilipoeder. Dat is alles. Maar in een kwartier heb je wel een gigantische pan lekkers vol diepe en troostende smaken op tafel staan.

Met deze winnaar van een snelle stoof werd mijn baaldag een topdag. De foto kon mooier worden belicht, maar je weet nu waarom dat niet is gelukt : )

Snelle stoof met cannelloni bonen, chorizo en boerenkool
Snelle stoof met cannelloni bonen, chorizo en boerenkool: klaar in 15 minuten!

Ingrediënten voor een snelle stoof voor 4 personen

250 gram chorizo, in plakken gesneden

1 ui, fijngehakt

2 teentjes knoflook, fijngehakt

1 grote aardappel van ongeveer 200 gram, in blokjes gesneden

¼ theelepel chilipoeder

1 theelepel komijn

½ theelepel gerookte paprika poeder

2 teentjes knoflook, fijngehakt

200 gram boerenkool, fijn gesneden

450 milliliter kippen- of groentenbouillon

1 laurierblad

2 blikken cannellini bonen

Zout en peper

Olijfolie

Evt. brood om erbij te eten

To do:

Zet een grote (stoof)pan op het vuur met een klein scheutje olijfolie. Wanneer de pan heet is bak je op middelhoog vuur de chorizo totdat ie lichtbruin kleurt. Dat duurt ongeveer 2 minuten. Voeg dan de ui, knoflook, chili- en paprikapoeder en komijn toe toe en draai het vuur wat lager. Bak 3-4 minuten en zorg ervoor dat de ui en knoflook niet verbranden. Voeg de aardappelblokjes toe en schep alles goed door elkaar.

Voeg dan de bouillon toe en doe de boerenkool en een laurierblaadje in de pan. Breng aan de kook. Doe de deksel op de pan en laat zo’n 6 minuten zachtjes doorkoken.

Wanneer de bloemkool zachter is geworden en de aardappelblokjes bijna gaar zijn voeg je de cannellini bonen toe. Schep voorzichtig om. Draai het vuur laag en doe de deksel op de pan. Laat nog 2 minuten doorwarmen.

Check of de aardappelblokjes gaar zijn. Breng op smaak met peper en zout. Pas op met zout aangezien de chorizo al vrij zout is. Schep de snelle stoof in diepe borden en duik erin. Indien gewenst gebruik je bij deze duik een stuk brood om de saus van je bord te vegen.

Snelle stoof met cannelloni bonen, chorizo en boerenkool
Snelle stoof met cannelloni bonen, chorizo en boerenkool. Genoeg voor 4 personen, maar de meneer en ik hebben tot de laatste boon alles opgegeten.