Lavendel is een plant die niet in eten thuishoort. De vrolijke paarse knopjes horen in kleine zakjes thuis, die worden samengebonden met een snoezig lintje en in de onderbroekenlade van mijn oma er een frisse boel van maken. Ik heb wel eens lavendelkoekjes gegeten waarna ik me goed kon voorstellen hoe het zou zijn om een shotje badolie of oude damesparfum achterover te slaan. Sindsdien was het duidelijk dat er geen lavendel te vinden zou zijn in de kookzone van mijn huis. Maar dingen veranderen. Na onlangs een kopje warme choco met slechts een vleugje lavendel met veel smaak te hebben opgedronken heb ik het paarse gevaar toch maar toegang verschaft tot het aanrecht. Met de regel ‘overdaad schaadt’ in mijn achterhoofd heb ik een simpele, maar flinke chocolade hazelnoottaart een bloemig en fris karakter gegeven door slechts een beetje lavendel toe te voegen.
Het recept is overigens afkomstig van mijn vader die vroeger, jaar in jaar uit, traditiegetrouw thuis en op zijn werk met zijn verjaardag altijd indruk maakte met twee show stoppers: de goede oude boterkoek en de chocolade hazelnoottaart. Familieleden en vrienden vlogen als haviken op de traktaties af, omdat ze wisten dat mijn vader slechts 3 bakvormen had en de koeken van te voren in flinke stukken sneed, met als gevolg dat slome duikelaars de hond inde pot vonden en met lange tanden een gebakje uit de winkel moesten wegwerken. Waarom de chocolade hazelnoottaart van mijn vader zo populair was? De eenvoud van de ingrediënten en het feit dat mijn vader deze taart al zo’n 20 jaar achtereen met veel plezier de avond voor zijn verjaardag bakt geeft zo’n flinke taartpunt op een te klein schoteltje veel charme. Ik geloof dan ook dat mijn vader mijn versie minder kan waarderen dan zijn eigen exemplaren, omdat bloemetjes niet in taarten thuishoren en de taart bovendien niet gaar was. Toen ik uitlegde dat ik een kleffe, brownie-achtige binnenkant wel lekker vond kreeg ik geen reactie.
Sorry pap. Tradities, ook familietradities, zijn altijd aan verandering onderhevig en ik geloof dat het in deze taartkwestie een redelijk geslaagde en subtiele verandering is geweest. Of vroeger alles beter was mag je zelf bepalen door het originele recept bij mijn vader op te vragen: dat zal hij leuk vinden.
Ingrediënten
200 gram zelfrijzend bakmeel
250 gram donkere basterdsuiker
175 gram roomboter, in kleine blokjes
150 gram bittere chocolade
150 gram hazelnoten
2 a 3 el verse lavendel of 1 a 1,5 el gedroogde lavendel
3 eieren
Snuf zout
150 ml room
2 tl verse lavendel of 1 tl gedroogde lavendel
Springvorm of taartpan met diameter van 24 cm
To do:
Verwarm de oven voor op 175 graden. Beboter de taartvorm en leg een bakpapiertje op de bodem. Hak de chocolade fijn in een keukenmachine. Voeg de hazelnoten toe en hak ze grof (bijv. op pulse stand). Kneed de stukjes boter door de basterdsuiker en het zelfrijzend bakmeel. Voeg het chocolade hazelnootmengsel toe met de lavendel (vers of gedroogd) Klop de eieren los en voeg in delen toe terwijl je goed roert. Stort het stevige beslag in de taartvorm en strijk glad. Bak de taart in ongeveer 40 minuten gaar, maar zorg dat de binnenkant nog smeuïg is. Laat de taart 20 minuten in de vorm afkoelen. Stort ‘m daarna op een rooster om verder af te koelen.
Klop de slagroom lobbig en voeg de lavendel toe. Snijd de taart in punten en serveer met een flinke dot room.
